teen weer bij de burgemeester van Warnsveld.
Ze beweerde dat ze in Groningen bevallen was
van een dochter en dat ze die daar voorlopig “be
steed” had. Burgemeester Ardesch van Hamel be
middelde vervolgens bij een financiële regeling.
Gerritsen betaalde haar 200 gulden en zou bo
vendien 40 gulden jaarlijks betalen voor onder
houd van het kind, ingaande op het moment dat
Willemina hem het kind zou laten zien. Willemi-
na verplichtte zich van alle verdere aanspraken
af te zien en Gerritsen met rust te laten. Hoe an
ders zou het lopen!
H.J.
De eerste aanslag
Met de 200 gulden van Gerritsen op zak vestigde
Willemina zich in Groenlo als koopvrouw. Maar
enkele maanden later stond de weduwe van Laar
opnieuw met een pistool in haar hand voor Ger
ritsen, die op zijn land aan het werk was. Van vier
a vijf passen afstand schoot zij op hem, maar het
wapen weigerde. ‘Ik zal het verbeteren’ riep ze
volgens ooggetuige Hendrik Hesselink en ging
er vandoor. De dagen daarna probeerde ze her
haaldelijk op Gerritsen te schieten, waarbij ze
eenmaal zelfs zijn woning binnendrong. Bij een
nieuwe poging wist Gerritsen, geholpen door
ooggetuige Jan Arendsen, haar eindelijk het pis
tool af te pakken. De weduwe werd in voorlopi
ge hechtenis genomen en aangeklaagd voor po
ging tot moord.
Haar proces diende van 8 tot 16 maart 1844
voor het Provinciaal Gerechtshof te Arnhem. Te
gen de rechter verklaarde Willemina Wolf her
haaldelijk, net als bij eerdere verhoren, dat deze
aanslag dan wel mislukt was, maar dat ze het
niet zou opgeven en dat ze zou blijven proberen
Gerritsen te doden. Uit verklaringen van deskun
digen bleek dat haar pistool verkeerd geladen
was en dat het kruit vochtig was. Over haar ziels
toestand verklaarden twee geneeskundigen dat
zij aan een manie leed en adviseerden opname in
een krankzinnigengesticht. De rechter achtte ‘de
poging tot moord nog niet tot een begin van uit
voering overgegaan’ en ontsloeg de weduwe van
Laar van alle verdere rechtsvervolging. De rech
ter in Zutphen legde het rapport over haar ziels
toestand naast zich neer, zodat Willemina niet in
een inrichting werd opgenomen.4
van Laar overleed op 15 april 1834 in de leeftijd
van 52 jaren. Willemina bleef achter met vier
jonge dochters, allen geboren in Zutphen. Wil-
lemina’s gezin dreigde in armoede te vervallen,
maar wegens haar goede reputatie ondersteun
den enkele welgestelde Zutphenaren haar mid
dels de rooms-katholieke armenzorg.
In 1838 verhuisde Willemina met haar doch
ters naar Vierakker. Daar leerde ze de boeren
zoon Gerrit Jan Gerritsen kennen. Ze getuigde
tegen hem toen hij een jachtopziener had mis
handeld. Later maakte Gerritsen in een dron
ken bui avances, die ze eerst ver
ontwaardigd afwees. Maar
Gerritsen kwam tel
kens terug, ook als hij
nuchter was, en er
ontstond een hei
melijke liefdesre
latie. Die bleef
niet zonder ge
volgen. Toen ze
zwanger raakte,
beloofde Gerrit
sen dat hij met
haar zou trou
wen. Maar hij
drong er telkens
bij haar op aan de
vrucht weg te laten
halen. Eenmaal deed
hij zelfs een afdrijvend
middel in Willemina’s kof
fie, wat ze bijtijds ontdekte.
Trouw was hij ook niet, want op de
Vierakkerse kermis vermaakte hij zich met een
andere scharrel.
Gerritsen kwam zijn trouwbelofte niet na.
Een gesprek tussen Willemina en Gerritsens va
der en zuster Tonia haalde niets uit. Willemina
besloot voor de bevalling naar haar zuster in
Delfzijl te gaan. Nadat ze was hersteld van de
bevalling en de uitputtende reis wilde ze terug
naar Warnsveld. Daar zocht ze vrijwel meteen
Gerritsen weer op. Met een pistool in haar hand,
zoals hierboven vermeld. En dat was pas het be
gin van de geschiedenis.
Na haar vrijlating meldde Willemina zich me-
36 ZUTPHEN
2022 2
STICHTING
ICONOGRAPHISCH
BUREAU
Ardesch
van Hamel,
burgemeester
van Warnsveld
van 1831 tot
1878, moest
herhaaldelijk
optreden tegen
Willemina Wolf.
