verkoopt. De natuur in en rondom de stad is zo
afwisselend en verrassend dat nieuwsgierige
Zutphenaren instappen en zich afvragen waar
ze zijn tot ze de watertoren zien. Het eerste vaar-
jaar werden er 1500 gasten rondgevaren. De eer
ste schippers waren vijftigers en zestigers met
interesse in de stadsgeschiedenis, maar zonder
enige vaarervaring. Daardoor zijn er wel eens
schippers te water geraakt omdat de ene voet op
de steiger en de andere op een afdrijvende boot
stond. Maar dat overkwam de gasten gelukkig
nooit. Omdat de gast alleen contant kon beta
len, kregen de schippers een geldtas op de buik,
en werd in de boot afgerekend. De eerste ver-
treksteiger was de loopbrug langs Huize Elisa
beth, bereikbaar via de Beekstraat. De eerste
nachtsteiger, waar de accu's werden opgeladen,
lag aan de tuin van Hans Borgman die ook pen
ningmeester was. Hij woonde aan de Coehoorn-
singel, het eerste huis rechts naast de brug.
Geen geldelijke vergoeding
Die vijftienhonderd gasten van het eerste vaar-
jaar gaven genoeg vertrouwen om tot de aan
koop van een tweede boot over te gaan. Het
Stichtingsbestuur in vergadering bijeen, moest
hierover natuurlijk beslissen. Voorzitter Jan
Nieuwburg opende die vergadering met de me
dedeling dat er een tweede boot besteld was. Yde
Potma, de eerste secretaris die twintig jaar zou
aanblijven, was nauwelijks verrast over de werk
wijze, maar Walle Tempelman is er nu nog ver
baasd over.
Het nemen van beslissingen is een stuk een
voudiger in een stichtingsvorm en die is bewust
gekozen. Het dagelijks bestuur zocht zijn weg
aan de hand van gezond verstand, zakelijkheid
en van opgedane ervaringen. Het bleek effectief
want in haar twintigjarig bestaan heeft de stich
ting, met uitzondering van de stichtingskosten
nooit één cent subsidie gevraagd of ontvangen,
maar wel veel steun gekregen van vele ook ge
meentelijke instanties. Doordat de vrijwilligers
geen enkele geldelijke beloning ontvangen, ko
men alle inkomsten de organisatie ten goede
en zo kon men zich handhaven en uitbreiden.
Bovendien onderhouden de schippers 's win
ters de boten zelf. Eerst in een ex-varkensloods
in Eefde, vanaf 2012 in een werkruimte in de
Halvemaanstraat. Vanaf dat moment hoefden
de schippers niet meer met een stofbril op, on
der de boot te liggen om de bodem af te krab
ben. De huidige werf heeft een kantelmechanis
me waarmee de boot ondersteboven gelegd kan
worden.
Door weer en wind
Eén van de strikte regels van de organisatie is:
we varen altijd, behalve als het bliksemt. Als een
schipper een regenpak aan heeft, is dat ook goed
te doen. De eerste caissière Dinie Odink, kreeg
een standplaats in regenjas met capuchon on
der de bogen van de Berkelruïne met een tafel
tje en een stoel. Zij was de eerste vrouw in de or
ganisatie, onder de varende schippers is er (nog
steeds) geen. Bij navraag bleek dat zich nog nooit
een vrouw voor die functie gemeld had. De kas-
68 ZUTPHEN
Oude nacht
steiger aan de
Coehoornsingel
(2007).
Een omgekeerde boot werkt een stuk makke
lijker.
2020 3
