-... - -
Ambtenaar en
kerkorganist Wim
de Jong fotogra
feerde de Cana
dese soldaten die
de Rozenhoflaan
doorzochten op
achtergebleven
Duitse soldaten.
gen landmijnen. Het was duidelijk dat ze de stad
met de brug zo lang mogelijk wilden zien te hou
den. Die bezetting bestond hoofdzakelijk uit
jonge knapen, kinderen bijna, zestien of zeven
tien jaar. Ze hadden heel gezonde, maar wonder
lijk uitdrukkingsloze gezichten."
Met elke ontploffing wordt de ravage in de
stad groter. Op de Warnsveldseweg, vlak bij de
watertoren, woont Martha Strubbe. In haar dag
boek schrijft ze op 6 april: "Zo een hadden we
nog niet meegemaakt. Een bom op het huis? Nee
gelukkig niet. Het bleek, dat onze Warnsveldse-
wegbrug voor de tweede maal de lucht inging en
nu pas goed! De weg is niet te herkennen, het
dak werd even opgelicht en is nu ontzet."
Ruiten sneuvelen, brokstukken en dakpan
nen vliegen door de lucht. Soms worden comple
te huizen weggeblazen. De beschietingen duren
dagenlang. In de Sloetstraat en de Schimmel-
pennincklaan en later ook in Appelstraat en de
Warnsveldseweg gaan huizenblokken in vlam
men op.
Niemandsland
Als laatste gaan de IJsselbruggen de lucht in.
Het is een omineus teken. De Duitsers sluiten
hiermee hun eigen terugtocht af. Kaashande
laar J.C. Verbeek op 't Hoornwerk schrijft: "We
waren misschien juist 'n goed halfuur thuis
toen de zwaarste ontploffing van het hele beleg
plaatsvond. De grote brug over de Ysel genaamd
'de Lange brug' ging de lucht in. We waren hier
enigszins op voorbereid en hadden dan ook alle
ramen en deuren open of los staan. Overi
gens moet ik ook hier opmerken dat de explosie
zoo idioot hevig was door veel te zware lading
springstoffen, dat stukken ijzer van de brug van
naar mijn schatting 500 KG bij ons in het kabi
netje [jachthaventje aan het Hoornwerk] terecht
kwamen, wat hemelsbreed wel 1000 M afstand
is." In de loop van zaterdagmorgen 7 april krij
gen de Canadezen de Warnsveldseweg in han
den.
In het niemandsland tussen terugtrekkende
Duitse troepen en de omzichtig oprukkende Ca
nadese militairen heerst een stilte die de inwo
ners na de dagenlange granaatbeschietingen be
angstigt. De Canadezen nemen geen enkel risico
en zoeken van huis tot huis, van tuin tot tuin,
van kelder tot kelder of er Duitse soldaten zijn
achtergebleven die hen in de rug kunnen aan
vallen. Het bevrijde Zutphen verbaast zich. Het
zijn geen Engelsen, geen 'Tommies', die voor hen
staan. Het zijn Canadezen. Sommige uit het
Franstalige deel van Canada. De Engelse woord
jes die de Zutphenaren zelf of hun kinderen heb
ben geleerd om de bevrijders te begroeten, wor
den niet steeds verstaan.
In de watertoren zitten nog steeds Duitse sol
daten die de omgeving onder vuur blijven ne-
42 ZUTPHEN
Canadese sol
daten banen
zich op 7 april
1945 vechtend
een weg naar de
overzijde van de
Deventerweg. De
brug hebben de
Duitsers opgebla
zen. De liggende
Canadees op de
voorgrond geeft
zijn kameraden
dekking. Nu ligt
hier de Canade-
zenbrug.
2020 2
