W.P. Zeylemaker
sr. overleden
De heer Van der Scheer liet zijn paarden al vroeg wennen aan de trein, op
dat zij er bij voorkomende gelegenheden vlot overheen zouden springen.
Op een middag wilde ik met
een paard dat de naam Sampa
had en dat erg aan de stal kleef
de, een ritje maken. De stal van de
paarden van het peloton waar
in ik dienst deed, lag aan de Isen-
doornstraat, tegenover de Dieser-
straat, de stallen 3 en 4.
Ik was van plan om naar Warns-
veld, Groot Graff el, Leesten en
door de Emmersteeg te rijden. Ik
ging te paard en had weinig moei
te Sampa van de stal af te krijgen
en door de Dieserstraat, Rijkenha-
ge en over de Berkelsingel en de
Laarbrug naar Warnsveld te ko
men. Het scheen een plezierig ritje
te worden. Maar ik had buiten de
waard (het paard) gerekend; het
naar stal kleven.
Tot hotel de Kap ging alles
goed. Toen ik echter de Kapperal-
lee links wilde laten liggen om
verder van Zutphen af in de rich
ting van het Graffel te rijden, dacht
Sampa: "Het is nou mooi geweest.
Ik ga weer naar stal." Sampa bleef
staan en toen begon het spelletje.
Het dier verzette zich hevig tegen
mijn teugel en beenhulpen. Het
ging herhaaldelijk hoogstandjes
maken op zijn achterbenen, zodat
ik moeite had in het zadel te blij
ven.
Toen gebeurde er iets, dat het
ergste is dat een ruiter kan over
komen. Sampa nam uit zo'n hoog
stand een sprong voorwaarts,
door de teugels. Ik raakte de stijg
beugels kwijt en met moeite kon
ik mij weer in het zadel werken. Ik
kreeg de voeten weer in de beu
gels en de teugels in handen. Maar
het paard hat het hoofd in de nek
gegooid. Ik kon niets beginnen.
Het ging er met mij vandoor. De
bomen suisden mij voorbij en ik
zat danig in mijn knijpert.
Dat werd erger toen we voor
bij café Rood (later De Uitrusting -
red.) de weg naar Laren waren in
geslagen, in de richting van Almen.
Ik hoorde dat er een trein in aan
tocht was. De spoorbomen waren
al omlaag. Ongeveer honderd me
ter voor de overweg zag ik de lo
comotief voorbijgaan. Op dat mo
ment dacht ik dat mijn laatste uur
was geslagen. Met gesloten ogen
sloeg ik, meer uit angst, de spo
ren diep in het lichaam van Sam
pa. Opeens kreeg ik het gevoel dat
het paard het wegdek niet meer
met zijn benen raakte. Het was
alsof het door de lucht zweefde.
Plotseling kreeg ik een dusdani
ge opmieter, dat ik terzijde van het
paard in de berm terechtkwam.
Half versuft hoorde ik een aan
houdend fluitsignaal van een loco
motief. Toen ik in die richting keek,
zag ik de machinist met zijn pet
zwaaien.
Toen eerst drong het tot me
door dat Sampa zijn en mijn leven
had gered door èn over de spoor
bomen èn over de trein te sprin
gen.
In de boerderij links van de weg,
de naam van de boer was Rou-
wenhorst, hebben Sampa en ik
een ogenblik vertoefd om weer op
verhaal te komen. Want ook Sam-
pa was een weinig van de kook."
31 december - In het Sint Geer-
truidenziekenhuis in Deventer is
dinsdagmiddag overleden de be
kende fotograaf W.P. Zeylemaker.
Tot voor vijf jaar - toen droeg hij
zijn zaak in Zutphen over aan zijn
zoon Wim Zeylemaker jr. - was
hij de in Zutphen en wijde omge
ving bekende en ook zeer popu
laire fotograaf van het Zutphens
Dagblad. De heer Zeylemaker is
66 jaar geworden.
Toen de heer W.P. Zeylema
ker in 1940 naar Zutphen
kwam, had hij er al twaalf jaar als
fotograaf bij het legendarische
persbureau Vaz Diaz opzitten. Hij
kreeg bij dat bureau een bikkelhar
de leerschool, maar was dan ook
in een tijdsbestek van enkele jaren
een vakman, die onder zijn colle
ga's gold als 'paus onder fotogra-
ZUTPHEN 121
2019 4
