de eerste omloop vervangen is door een houten exemplaar. Uit het verslag van Derk Voortman blijkt dat ook deze balustrade eind achttiende eeuw is aangepakt, maar ook dat er in 1790 al een houten balustrade staat. Van deze balus trade zal al het verrotte hout moeten worden weggehakt, om vervolgens door nieuw hout te worden aangevuld. Een dikke laag verf moet ver der afdoende zijn om 'deselve nog wel wat jaren kunnen staan'.10 Zonder deze aanpassingen zal het echter snel gedaan zijn met deze balustrade. Antwoord op de vraag wanneer deze balustra de van steen naar hout is overgegaan geeft dit archiefstuk dus niet, maar wel dat we het ant woord vóór 1790 moeten zoeken. Conclusie Op basis van het verslag van Derk Voortman wordt dus duidelijk dat de bestelde partij hout daadwerkelijk voor de herstelwerkzaamheden aan de Sint-Walburgiskerk bedoeld was. De combinatie van deze twee archiefstukken geeft een mooi inzicht in de bouwpraktijk aan het einde van de achttiende eeuw. Niet alleen de volgorde van urgentie waarin bepaalde repara ties moesten worden uitgevoerd (balustrades eerst zodat er geen ongelukken kunnen gebeu ren?), maar ook de uitgebreide omschrijvingen waar het hout aan moet voldoen en op welke manier men het hout vervolgens prepareerde om het in een optimale staat te krijgen. De ba lustrade, gemaakt uit degelijk eikenhout, moest immers tegen weer en wind bestand zijn. Naast inzicht in de bouwpraktijk uit de achttiende eeuw vullen deze archiefstukken tot slot ook weer een klein gaatje in de bouwgeschiedenis van de Sint-Walburgiskerk, die door het bestu deren van dergelijke archiefstukken meer en meer kan worden ontsloten. B Eiken konden een enorme omvang bereiken en het kappen gebeurde zonder zware machines. In 1946 trok het vellen van een histo risch dikke eik in de buurtschap Woold door de gebroeders Gees- sink uit Meddo veel bekijks. Noten 1. Regionaal Archief Zutphen (RAZ), Archief 0062, inv.nr. 2032. 2. RAZ, Archief 0062, inv.nr. 2032; deze stukken wor den ondertekend door W. Coolhaas of R. Willem; RAZ, Archief 0062, inv.nr. 2033. 3. RAZ, Archief 0001, inv.nr. 819, 1971, 1973 en 1898. 4. RAZ, Archief 0062, inv.nr. 2033. 5. Het is helaas niet mogelijk geweest om meer informatie te achterhalen over Bart Voortman. In dit archiefstuk lijkt hij degene te zijn die verant woordelijk is voor de controle van de te leveren partij hout. 6. RAZ, Archief 0062, inv.nr. 2032. 7. RAZ, Archief 0062, inv.nr. 2032. 8. J. Krijnen, G. Oldenbeuving en C. Willems, De Toren van de Sint Walburgiskerk. Bouw en restaura tie van een klinkend Zutphens monument, Zut phen, 2008, p. 105; voorbeeld van een dergelijk overzichtswerk: E.H. ter Kuile, De Nederlandse monumenten van geschiedenis en kunst. Deel IV: de provincie Gelderland. Tweede stuk: het kwartier van Zutphen, 's-Gravenhage 1958, pp. 213-219. 9. Krijnen, Oldenbeuving en Willems, De Toren van de Sint Walburgiskerk. Zutphen 2008, p. 105. 10. RAZ, Archief 0062, inv.nr. 2032. ZUTPHEN 7 2019 1

Periodiekenviewer van Erfgoedcentrum Zutphen

Zutphen (vanaf 1982) | 2019 | | pagina 7