WIE WAS TOCH... Margo Antink Op het Kunstconcours dat als onder deel van de Olympische Spelen van 1928 in Amsterdam wordt gehouden, dingen vooraanstaande kunstenaars uit bin nen- en buitenland mee naar de prijzen. In de categorie Epische Werken is er een bronzen me daille voor het schrijversduo Carel en Margo Scharten-Antink voor hun nieuwe roman De nar in de Maremmen. Gerard en Everdine Antink wonen nog maar net in Zutphen als dochter Margo in 1868 wordt geboren. Een jaar later vertrekt het gezin van belastingcommies Antink al weer. Margo volgt de kweekschool in Bergen op Zoom en wordt le rares in Zwolle. Ze begint te schrijven en krijgt lovende kritieken. Ze vestigt haar naam defini tief met de roman Sprotje (1905). In 1901 trouwt ze met de tien jaar jongere dichter-criticus Carel Scharten. Als schrijversduo publiceert het echt paar met ijzeren regelmaat romantisch getinte, onderhoudende romans. Hun werk slaat enorm aan en bereikt grote oplages. De Schartenroman wordt een begrip in lezend Nederland. Steeds vaker spelen hun romans zich af in Italië, waar het paar zich in 1912 definitief heeft gevestigd. En steeds vaker spreekt uit hun werk bewon dering voor het 'moderne' Italië, het Italië van Mussolini. Hun prijswinnende ideeënroman De nar in de Maremmen (1927) omarmt het fascis me als dé oplossing voor de politieke en econo mische chaos van het interbellum. Als na de beurskrach van 1929 de economi sche crisis toeslaat, merken ook de Schartens dat meteen. Hun verkoopcijfers dalen drama tisch. Om het tij te keren zoeken ze een nieuw le zerspubliek. Hun recente werk wordt uitgegeven in Duitsland. In Nederland richten ze zich op de fascistische beweging. De roman Littoria (1935) is een lofzang op Mussolini, onder wiens inspire- rende leiding Italiaanse werklozen de Pontijnse moerassen droogleggen. Na de oorlog krijgt het schrijversduo in Ne derland geen voet meer aan de grond. Met hun fascistische sympathieën hebben ze hun krediet bij het lezerspubliek verspeeld. Het ongeloof en onbegrip bij Carel en Margo daarover is groot. Ze wijzen er op dat ze nooit lid van de Kultuurkamer zijn geweest. Het helpt niets. Het publiek heeft zich definitief van hen afgekeerd. Verbitterd gaan Carel en Margo hun levenseind tegemoet. Ze blijven in Italië. Carel overlijdt in 1950 in Flo rence, Margo zeven jaar later. Rob Kammelar) Literatuur: - Annie Salomons, 'Margo Schar- ten-Antink', in: Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse letterkunde (1959) (geraadpleegd op www.dbnl.org). - Stance Eenhuis, 'Politiek fout, lite rair ondermaats? De omslag in de waardering voor het schrijversecht paar Scharten-An- tink', in: Jaarboek Letterkundig Museum 1, (1992). Margo, ca. 1930. ZUTPHEN 21 2019 1

Periodiekenviewer van Erfgoedcentrum Zutphen

Zutphen (vanaf 1982) | 2019 | | pagina 21