Dorus Voortman (links) bij de toss voorafgaand aan
de wedstrijd Nederland - Frankrijk.
Dorus Voortman, speler van AZC, wordt als 17-ja-
rige gedwongen om in Duitsland te gaan werken.
Zoals meerdere voetballers is het voor hem hier
door onmogelijk om in deze oorlogsperiode voor
zijn voetbalclub AZC uit te komen. Hij blijft tot het
einde van de oorlog werkzaam in het Zuid-Duitse
Shongau. Voetbal was voor hem, net als voor veel
andere Nederlanders, tijdens zijn arbeidsinzet een
belangrijke uitlaatklep om deze moeilijke tijd te
doorstaan. In het kamp zitten ook dwangarbeiders
uit de andere bezette gebieden. Zo zijn er Fransen,
Joegoslaven, Italianen en Tsjechoslowaken. Dorus is
zelf gek op voetbal en zet samen met zijn collega's
een 'interlandcompetitie' op. Iedereen zit in het
zelfde schuitje en voetbal is de uitlaadklep. Hij
tekent zelf aanplakbiljetten met de aankondiging van
de te spelen wedstrijden en de karikaturen van de
spelers. (privé archief Maarten Voortman)
Sportief hoogtepunt
In het jaar dat AZC 1 degradeert wordt Frits
Gies in januari 1952 gekozen tot de nieuwe
voorzitter. Vanaf dat moment gaat het lang
zamerhand weer beter. Gies is de absolute lei
der en stuwende kracht. In het jubileumjaar
1958 verhuist de club vooral dankzij zijn in
spanning naar het prachtige complex aan de
Deventerweg. Een jaar later tekent Marten Jo-
chemsen, speler van profclub De Graafschap
een contract als trainer bij AZC. Hij krijgt
het voor elkaar om AZC driemaal kampioen
te maken. Het absolute hoogtepunt in de
sportieve historie van de club is het seizoen
1965-1966. AZC 1 promoveert eindelijk naar
de eerste klasse, de hoogste afdeling van het
amateurvoetbal in Nederland. Het elftal telt
dan een aantal geweldige spelers. De jaren in
de eerste klasse verlopen echter moeizaam,
vooral omdat de beste spelers vertrekken naar
profclubs. In 1970 neemt trainer Jochemsen
na elf jaar afscheid. Helaas met degradatie
naar de tweede klasse.
In de jaren zeventig is AZC een stabiele twee
deklasser. De seizoenen verlopen redelijk rus
tig. Veelal wordt er aan het complex gewerkt.
Een prachtig verhaal uit deze jaren is de 50-0
zege van de AZC-veteranen op Warnsveldse
Boys in 1977. Niet een speler van AZC, maar
Jan Eefting van Warnsveldse Boys vertelt in
het jubileumboek over deze nachtmerrie.
48 ^utphen - 2018/2
