FLORA
vn PRO VINCI ARUM
DAVIDIS de gorter,
BELGII FOEDERATI
I N D I G E N A.
J I. M. Pbil Mei. DA antebac in Acai. Har-
ierwicena Mei. Bean. Prof. ori. iem Augufl.f"
inRu forum Imperatricis ArcbtatrtAcad.
Cétf Nat. Cur. lmper. Scient. Petropol. Reg.
Stockholm. Societ. Reg. Londin. Harlem. Rot
ter od. Heffing. Agricultura Amfielod. Membrt
H A R L M I
Apud C. H. Bohn Filium, Bibliopolas,
MDCCLXXXI.
Titelblad van Flora VII Provinciarum. (Foto auteur)
Rouwenoort (1741-1815), zoon van Willem
Hendrik, en getuigt van de grote inzet van de
Van Rouwenoorts voor de botanica.
In 1781 kocht De Gorter een groot huis tus
sen de voormalige Molenbeekstraat (de huidi
ge Rozengracht en Overwelving) en Gasthuis
straat. Het huis is vandaag niet meer terug te
vinden. Samen met vader en zoon Van Rou-
wenoort en andere deelnemers aan de bo
tanische kring die zich in Zutphen vormde,
doorkruiste hij de omgeving van zijn nieuwe
woonplaats en zo legde hij de basis voor nog
twee publicaties: de Flora VII Provinciarum
Belgii Foederati indigena en de Flora Zutphanica,
beide uit 1781. De eerste bevatte een lijst van
plantensoorten van de Zeven Provinciën, de
tweede de soorten te vinden rond Zutphen.
De Flora VII Provinciarum is De Gorters meest
complete Flora van de noordelijke Nederlan
den boven de grote rivieren, inclusief Zee
land. Tot de verschijning van de Flora Belgii
Septentrionalis van Hermannus Christiaan van
Hall (1825 en volgende jaren) is dit onge
twijfeld het meest gebruikte handboek voor
de kennis van de Nederlandse flora geweest.
In 1782 verscheen ook nog De Gorters Leer
der Plantkunde. Het werd opgedragen aan de
magistraat van de stad, die uit erkentelijkheid
voor deze opdracht aan David en zijn gezin
het grootburgerschap van Zutphen schonk.
De Gorter overleed op 3 april 1783. Vijf da
gen later werd hij in het noordertransept, nu
aangeduid als Credokapel, van de Walbur-
giskerk begraven. De weduwe Schultz kocht
daartoe op 4 april grafnummer 8, tegen de
westelijke muur. Een steen met zijn naam is er
nooit geweest. David de Gorter en zijn laatste
rustplaats raakten in de stad waaraan hij zijn
Leer der Plantkunde opdroeg, in de vergetel
heid. In 1967 is dankzij de inspanningen van
stadsarchivaris Tine Doornink-Hoogenraad
(1908-1999) in de kapel een herinnerings
bord aangebracht. Dit wacht op een duurza
mer monument, aldus de archivaris in een le
vensschets van De Gorter in het boek IJssel
Berkelflora - In het voetspoor van David de Gorter
(1971), dat ze samen met burgemeester Sijt-
ze de Jong (plantentekeningen) samenstelde.
Het is echter anders gelopen; het bord werd
op een kwaad moment geen plaats meer
waardig gekeurd en verdween naar de kelder.
De Gorters naam leeft voort in de naam van
het Nederlandse floristentijdschrift Gorteria
en in het naar hem genoemde natuurpad in
Zutphen.
Literatuur
- Guust de Vries, Leven en werk van David de Gor
ter, vader van de Nederlandse floristiek. Barneveld
2015.
12 ^utphen - 2017/1
