Oude librije in ere hersteld
verhoogd dat zij in een goede verhouding is
gekomen tot de verbrede marktgordel.
Bij de inkijk in de Turfstraat ziet men de ge
vel van bakker Kelderman met fraaie oude an
kers, de mooie hoge kap van horlogier Wen-
tink en die van café De Boerderij. De kijk uit
de Korte Beukerstraat op de Broederenkerk
en de fraaie panden aan weerszijden van de
toegang tot het voormalige klooster is boei
end. Maar bovenal is de beslotenheid en het
verrassende verloop van het stratenplan het
bindend element. Die beslotenheid is door de
doorbraak Oost-West via het verbrede Rijken-
hage duidelijk tenietgedaan evenals op het
Hagenoortplein.
De Paardenwal is geen gelukkige bladzijde
in het stedenbouwkundig geschiedboek van
Zutphen. Het is te hopen dat men er lering
uit trekt in verband met de plannen voor de
Boompjeswal. Van de Beukerstraat af geniet
men van een aardig inkijkje in het Oudewand
en Armenhage. Voor de restauratie van het
hoekpand tussen die twee wordt het wel tijd!
Evenals voor het afgesloten Armenhage met
de beide vestingtorentjes.
18 juni 1966 De librije van de Walburgkerk is
oud, maar er is nog een oudere plek: een sfeer
vol vertrekje boven de consistoriekamer met
als opgang een smalle wenteltrap. Het deed de
laatste jaren dienst als rommelhok. Maar nu is
de oude Librije in ere hersteld, dankzij een ini
tiatief van de heer H.W. Feith.
Het idee om de oude librije eens gron
dig onder handen te nemen kwam bij
de heer Feith al op in de oorlogsjaren, toen
hij als brandweerman luchtbeschermings
dienst moest doen in de kerk. 'Als ik ooit nog
eens de kans krijg, begin ik er aan', beloofde
hij zichzelf toen.
De kans kwam zes weken geleden en reeds
nu is de opknapbeurt praktisch voltooid.
Meen niet dat er half werk is gedaan, want dat
is niets voor de heer Feith. Vrachten vuil en
rommel sjouwde hij via het wenteltrapje naar
beneden. Gewelf en wanden werden door
hem eigenhandig gewit. Ook werd de plavui-
zenvloer teruggebracht in zijn oude luisterrij
ke staat. Onder veel stof en vuil kwam een ju
weel van een kloostertafel vandaan, die in de
was werd gezet en later glimmend geborsteld,
zodat het door de glas-in-loodramen binnen
dringende licht er zich weer in spiegelen kan.
Maar wat is een librije zonder boeken?
Geen nood, die kwamen er ook. Uit de kluis
werden de mooiste en kostbaarste banden op
gediept, afgestoft en te pronk gezet. Op de
boekenkasten pronken nu gipsafgietsels van
de heiligenfiguren uit de grote librije en in
een fraai gerestaureerde nis plaatste de heer
Feith het grote gipsafgietsel van Ik ben de weg,
de waarheid en het leven. 'Vroeger was deze oude
librije van buitenaf bereikbaar,' aldus de heer
Feith. 'kijkt u maar; daar achter die kast heeft
de deur gezeten. U ziet de scharnierpennen
nog waaraan hij was opgehangen'.
De in ere herstelde oude- of bovenlibrije. (Stedelijk
Museum Zutphen)
(De rubriek 'Zutphen vijftig jaar geleden' bestaat
uit veelal ingekorte artikelen die destijds in de
Zutphensche Courant hebben gestaan.)
^utphen - 2016/2
59
