Wie was toch...
Dolf van der Scheer
Na de bronzen plak van Coen de Koning op
het Europese Kampioenschap van 1906 gaat
het bergaf met het Nederlandse langebaan
schaatsen. Decennialang winnen vooral de
Noren alles wat er maar te winnen valt. Ne
derlandse schaatsers blijken keer op keer fi
guranten.
Maar dan - bijna uit het niets - is daar fa
brikantenzoon Dolf van der Scheer (*1909,
Zutphen) van de Berkelkade. In januari 1929
behaalt hij op het ek in Davos onverwachts
een prachtige vierde plaats achter drie Scan
dinavische cracks. En een maand later wordt
hij Nederlands kampioen. Het jaar daarop
wint hij brons op de wereldkampioenschap
pen in Oslo. Alleen de Noren Staksrud en
Ballangrud moet hij voor zich dulden.
Dolf van der Scheer is opeens een bekende
Nederlander. Kranten en sportbladen schrij
ven uitvoerig over hem; er zijn fotoreportages
en huldigingen. De Zutphensche IJsvereeni-
ging benoemt hem tot erelid. Zijn soepele,
technische rijstijl wordt alom bewonderd.
Maar de toonaangevende sportjournalistJoris
van den Bergh ziet in hem geen wereldkampi
oen. En hij krijgt gelijk.
Van der Scheer blijft aansprekende uitsla
gen rijden: internationaal studentenkampi
oen, vierde en vijfde plaatsen bij ek en wk, en
nog één keer brons op het ek van 1931. Maar
wereldkampioen wordt hij niet. Wel wint hij
in 1933 opnieuw de Nederlandse titel, nadat
hij het voorafgaande jaar geheel aan zijn stu
die heeft besteed.
Dolf blijft onverminderd populair. Hij
wordt overal in het land gevraagd voor de
monstratiewedstrijden. Die trekken honder
den toeschouwers. Zo schaatst hij in decem
ber 1933 in Wijnbergen tegen een jongeman
uit Doetinchem. Dolf verliest de race over
Huldigingsronde van Dolf van der Scheer (links)
en Siem Heiden ter gelegenheid van Heidens
wereldrecord 5000 m in Davos op 23 januari 1933.
De foto is genomen op de baan van de Zutphen
sche IJsvereeniging aan de Leeuweriklaan, 25 januari
1933. (Regionaal Archief Zutphen)
tien ronden met een neuslengte, maar heeft
zijn tegenstander wel eerst drie ronden voor
sprong gegeven.
Ook internationaal verliest Van der Scheer
terrein. Bij de Olympische Winterspelen
van 1936 in Garmisch Partenkirchen is een
negende plek op de vijftienhonderd meter
zijn beste resultaat. Hij moet zich dringend
richten op zijn studie zuiveltechniek, die hij
in 1927 is begonnen. Maar dat lukt nog niet
erg. Behalve begenadigd schaatser is hij ook
een verdienstelijk wedstrijdroeier. De eeuwi
ge student rondt zijn studie in Wageningen
pas in 1941 af.
Van der Scheer blijft betrokken bij de
schaatssport. Als de zijv in 1942 het Neder
lands Kampioenschap organiseert, is Dolf
wedstrijdomroeper. En bij de Olympische
Winterspelen van 1948 in Sankt Moritz is hij
chef de mission van de Nederlandse ploeg. Dolf
van der Scheer overlijdt in 1966 in zijn woon
plaats Rotterdam.
(Rob Kammelar)
Bronnen
Vriendelijke mededelingen Zutphensche IJsver
eeniging; kranten en tijdschriften 1928-1935
(www.delpher.nl); De Stentor 2006;
www.schaatsstatistieken.nl
^utphen - 2016/1
