Uit de krant geknipt door Evelien Marskamp
Een gesprek;
Dat luistervinken niet deugen is mij als
kind bijgebracht, en ik heb op mijne
beurt getracht dit jongeren te leeren.
Maar nooit is mij gezegd dat ik de ooren
moet toestoppen, als ik mij in de buurt
bevond van twee personen die tezamen
een belangrijk gesprek voerden, en even
min dat ik dit dan ais een geheim moet
beschouwen. Dezer dagen nu hoorde ik
een gesprek, niet alleen belangrijk voor
mij, maar ook voor vele, vele Zutphena-
ren. Dadelijk bekroop mij de lust, over
het onderwerp een stuk te schrijven en
het als feuilleton in uw veel gelezen blad
te zetten.
"Doe het niet," zei mijn man, dien ik tot
mijn spijt deelgenoot gemaakt had van
mijn plan "om te schrijven moet men
zooal geen talent dan toch wat routine
hebben".
Na dit vleiend compliment gaf ik mijn
voornemen op, maar het gesprek wil ik
toch weergeven, talent of geen talent.
Het werd gevoerd tusschen twee dames
van middelbaren leeftijd. Ik behoef niet te
zeggen hoe ze eruit zagen of wat zij aan
hadden want mijn illusie, ook eens ais
schrijfster op te treden en eene novelle te
schrijven mocht ik niet volvoeren en ik
behoef dus ter wille van het salaris niet
tot beschrijvingen mijn toevlucht te ne
men. Alleen wil ik toch zooveel van eene
romanschrijfster hebben, dat ik de ware
namen der dames niet noemen zal, maar
gewoonweg vertellen dat mevrouw A aan
mevrouw B vroeg: Waarom stuur je je
jongste dochter niet naar de Kookschool?
Mevr. B: Omdat mijn oudste dochter er
het eerste jaar geweest is en er niet bij
zonder veel van heeft thuis gebracht, ik
dweep dus niet met die school.
Mevr. A: Hoe kun je nu eene inrichting
beoordeelen naar het eerste jaar van de
stichting?
Directrice, commissie, leerlingen moeten
allen toch op dreef worden geholpen?
En zij hebben op de kookschool daartoe
eene onderwijzeres en een onderwijzer
aan het werk gezet (je weet, tegenwoor
dig vindt men bijna overal gemengd
onderwijzend personeel) die eer van hun
werk hebben, de ondervinding en den
tijd.
Mevr. B: Ik heb er wel wat van gehoord,
maar het ware toch niet. Kunt je mij ook
eens een en ander vertellen van de te-
genwoordigen toestand der school? Maar
borduur niet en zeg mij niets dan de zui
vere waarheid.
Mevr. A: Allereerst moet ik U dan zeg
gen, dat het al een verblijdend feit is dat
de kook- en huishoudschool, hier zoo
lang heeft kunnen bestaan.Hoe klein
Zutphen ook is, toch heeft de school nog
steeds leerlingen gehad. Niet altijd even
veel, maar er is toch nog nooit één jaar
geweest dat de cursussen niet konden
doorgaan, uit gebrek aan deelneming.
De commissie financiert met talent en
heeft behalve om het geringe rentelooze
voorschot, dat zij bij de oprichting vroeg,
en waarvan de helft reeds is afgelost, nog
nooit ergens om geld aangeklopt.
Mevr. B: dat prouveert toch voor de
school.
Mevr. A: Dat meen ik ook
Dan hebben zij eene directrice die puik
is. Niet alleen dat iedereen die les van
haar heeft, haar prijst, maar ga maar eens
buiten Zutphen en vraag eens aan de da
mes wier dienstboden les van haar had
den hoe tegenwoordig op de kookschool
het koken onderwezen wordt, niet alleen
de dagelijksche pot, maar ook de fijne
keuken.
Mevr. B. Je wilt toch niet zeggen dat de
directrice naar buiten gaat om onderwijs
te geven?
Mevr. A: Natuurlijk niet, maar de dienst-
De Zutphense Courant van 1 mes 1905
De Zutphense kookschool
