Afb. 2: Wat er rest van het ziekenhuismeubilair.
9 uur 's morgens. We zijn nog niet be
vrijd, dat is zeker.
In de middag worden we gewaarschuwd
door de Duitsers dat ze de brug aan de
Deventerweg laten springen. Om zes uur
's middags knalt ze uit elkaar. We heb
ben aan de voorkant geen ruit meer in.
Fransjes jaardag!2 Hoe zou het huis er
uit zien?
4 april. Tot ongeveer 4 uur in de nacht
was het rustig, daarna krijgen we weer
enige uren granaatvuur te verduren. En
T is griezelig en angstig. Ze gieren en
ketsen uit elkaar in 't huis, dat is duidelijk
waarneembaar. Als T weer rustig wordt
en we ons boven wagen, zien we het op
verschillende plaatsen branden. Intussen
hebben de Duitsers de Julianabrug en de
Warnsveldsebrug ook laten springen. We
hebben dan ook geen ruit meer in ons
huis, zelfs vele ramen, kozijnen, deuren
hangen er uit. Ze waren zwaar geladen,
T huis stond te schudden, de ruïne is ook
wel heel groot, grote gaten in de muren
enz. wijzen ons de weg die de granaten
gegaan zijn.
In de marge: De kok kookt nog erwten
soep vandaag. We zullen er van smullen
en houden intussen onszelf en de pa
tiënten bezigeen praatje makendeen
kop koffie schenkend met suikerzonder
melk.
5 april. Deze dag begint ook al met een
hevige aanval, we menen ook tanks te
horen. We kunnen niet meer de kelders
verlaten, T is ontzettend. De patiënten
zijn rustig, ook wij allen. We voelen ons
veilig in onze kelders en 't geweldige
oorlogsgebeuren om ons heen maakt stil
en we hopen (dat) vandaag de beslissing
zal brengen.
6 april. T Bracht geen einde gisteren. We
zijn eens weer even boven geweest en
zien nog Duitsers lopen. We horen van
hun vernielingen want de Rode Kruisko-
lonne brengt na iedere aanval gewonden
binnen, die dan in de operatiekelder ge
holpen worden.
De IJsselbrug is intussen ook vernield.
In de marge: Gisterenavond hebben de
2 Brief Mevrouw G.Sijbesma, 4-6-1994: Fransje is een tantezeggertje (dochter van haar jongste
broer)die met haar ouders in de oorlog in Chamonix woonde en met wie zij in de oorlog geen
contact hadden.
