10
G. van der Veen
jaren geleden ontving ik van mevrouw G. Sijbesma uit Breda een kopie van een
dagboekdat haar tante G. van der Veen (Tante Griet) had bijgehouden over
de bevrijding van het ziekenhuis. Mevrouw van der Veen was destijds hoofd
van de huishouding in het ziekenhuiseen functiedie zij vervulde van 1919
tot haar overlijden op 19 januari 1947. Zij was op 29 september 1887 geboren
in Utrecht. Aldus de informatie van Mevrouw Sijbesma.
Hieronder volgt een weergave van het dagboekwaarbij het tevens in een mo
dernere spelling werd omgezet. Papier (het omslag "Ubbens' Kalenderbloc"
werd ook gekopieerd) was kennelijk schaars. Veleaanvankelijk blank gelaten
margeswerden alsnog beschreven. Uitgevallen woorden werden aange
vuld. J. van der Kluit
29 maart.
De legers schijnen op te willen rukken
naar onze stad. Men zegt dat 's Hee-
renberg onder granaatvuur ligt. (wordt
inderdaad bevestigd enige uren later).
We horen geschut uit de verte, kan ook
van Nijmegen komen, tussen genoemde
stad en Arnhem wordt ook weer hevig
gevochten.
30 maart. De legers voor "s Heerenberg,
het is niet meer te bereiken. Zeddam
ligt onder granaatvuur van het Canadese
leger. We horen duidelijker het geschut
bulderen. We maken onze kelders in
orde d.w.z. leggen er de laatste hand aan.
We gaan er met onze patiënten huizen,
levensmiddelen zijn er al aanwezig,
eveneens medicamenten, één van de
kelders is als operatiekamer ingericht.
Noodlampen aangebracht (we hebben
geen elektriciteit meer), baden gevuld
met water (de waterleiding werkt ook niet
meer).
In de marge: -De centrale verwarming is
(er) eveneens niet meereen grote kachel
is in een van de kelders geplaatstwaarop
we dan wat water kunnen kokenwe
hebben ook twee petroleumstellen in een
barakafdeling en onze pomp in de tuin
voorziet ons van water.
31 maart /s Heerenberg is bevrijd, de
legers rukken op in de richting Vorden,
een verkennerstroep en een tank zijn
vóór Vorden gesignaleerd. Er heerst grote
zenuwachtigheid in de stad. Wij doen
ons uiterste best rustig te blijven, de pa
tiënten zijn het ook en worden naar de
kelders gebracht. Ons harde werken geeft
afleiding en de humor laat ons niet in de
steek, een en ander geeft nog aanleiding
tot lachen. We besluiten ook in de kel
ders al te gaan slapen. De Duitsers zijn
steeds meer in actie. "We geven ons niet
over, maar we vechten ons liever dood"
delen zij ons mede, die met een kleine
verwonding hier komen om zich te laten
verbinden. En de vernielingstroepen zijn
ook hier gebleven. Dat voorspelt zeker
niet veel goeds, wat we ongetwijfeld later
zullen weten.
In de marge: Wij aten vandaag soepge
kookt door een van onze co-assistenten
(er zijn er hier 5 ondergedoken al maan-
Algemeen ziekenhuis op de
Coehoornsïngel
Deel uitmakend van het Oude en
Nieuwe Gasthuisthuis 29 maart - 5 mes 1945
