Zicht op Zutphen. De Hovenaren keken en kijken tegen een stad aan die echt aan de andere kant
van het water ligt.
te delen een nader te bepalen subsidie
te verstrekken".
De voorwaarden waren als volgt:
alleen werkloze hoofden van gezin
nen en kostwinners (één per gezin)
mogen te werk worden gesteld;
zoveel mogelijk moet in accoord ge
werkt worden, zodat bij flink werken
32 cent per uur kan worden ver
diend;
bij verzuim wegens regen mogen de
eerste 3 uren niet worden uitbetaald,
de volgende uren slechts 26 cent per
uur;
de premie ziektewet moet voor een
vierde deel op de arbeiders worden
verhaald.
In de gemeenteraadsvergadering van 20
november 1934 werd de gemeenteraad
gevraagd accoord te gaan met een eer
ste krediet van 150.000 gulden. Het
raadslid G. van Dongen (communist)
diende nog een amendement in waarin
gevraagd werd een garantieloon van 20
gulden per week vast te stellen bij een
45-urige werkweek. Het amendement
werd verworpen, de gemeenteraad ver
leende het krediet en de werkzaamhe
den konden een aanvang nemen.
De werkloosheid bleef toenemen met
als hoogtepunt - eind 1 935 - een kleine
900 personen. Daarna nam het aantal
werklozen langzaam af, maar eind 1939
waren het er nog 545.
's Zomers was het aantal veel lager. Een
tweede en een derde krediet werd vers
trekt. Op 1 oktober 1938 eindigden de
declaraties en werd het Sprabanen-pro-
ject beëindigd. Hoeveel de totale kosten
hebben bedragen is niet bekend, omdat
alleen de kosten per jaar van alle pro
jecten samen genoteerd werden.
Wat deed men nu precies: eerst werden
er zogenaamde veldsporen aangelegd
waarlangs de kiepkarren vervoerd kon
den worden, die waren nodig om het
zand dat werd afgegraven van de hoge
grond te transporteren naar de lagere
gronden. Bestaande doornenheggen en
knotwilgen werden gerooid. Voordat
83
