welgevallen.
Talloos zijn de anekdotes, die hem be
schrijven als een man die stuur wist te ge
ven aan een onderwijsinstelling in de
roerige periode van de jaren zestig. Dat
was de tijd waarin vele taboes werden
doorbroken, de tijd waarin de jeugd zijn
"dansavonden" ging claimen, de eerste
"werkweken" buiten de school werden
georganiseerd en waarin de tot dan "niet
bestaande" seksuele voorlichting een
plaats in het behoudende christelijk on
derwijs zou verwerven.
Alles bijeen stond IJsseling voor een mon-
stertaak die hij kon volbrengen door een
markante levenshouding.
Naast een sterk geloof en een gemoed
vol humor werd hij gedragen door grote
liefde voor de hem toevertrouwde leerlin
gen, die - als zij zich als straf bij de con
rector moesten melden - liever kozen
voor de "baas".
Na zijn afscheid als rector op 1 augustus
1969 verliet dr. IJsseling Zutphen vrij snel
om zo ook versneld een stuk vergetelheid
tegemoet te gaan.
Groei
De toenmalige voorzitter van het school
bestuur en latere minister van Justitie, mr.
J. de Ruiter, stelde bij het afscheid van IJs
seling, dat hij in hem een brede persoon
lijkheid ontmoette met vele gaven en mo
gelijkheden, en ook een man die dat alles
in een harmonieus plan wist te verenigen.
Dat we in hem geen kamergeleerde mo
gen zien, bewijst zijn brede interessege
bied. Daarin vallen naast zijn vak en het
reeds gemelde musiceren ook sporten als
zeilen, vissen, schaken en het genoemde
voetballen.
Opvallend is de grote bloei die de school
tijdens het "bewind" van IJsseling heeft
beleefd. Bij zijn aantreden waren ca. 300
leerlingen ingeschreven; bij zijn vertrek
stond dat aantal op 800. En spectaculaire
groei die mr. De Ruiter toeschreef aan de
kwaliteiten van de vertrekkende als rector
en aan het vertrouwen dat hij zowel in
Zutphen als ver daarbuiten genoot.
Dat zijn wijze van werken de bestuurders
niet altijd welgevallig was blijkt duidelijk.
De 'bouwheer'van het Baudartius College was dr. IJsseling
61
DEVOTER 14
CENTftUM
HM»
t!«M '1
