1 Kom, AMFION! Ai! Leen myn uwen gorgel,
Ach! Dat ik mocht, op ORFEUS zyn Orgel
En fiksche Lier, met vrolyk zang en spel,
Myn ZUTPHENAAREN! Door clie Snaaren,
meê haar roem vertel.
2 Schoone dag, de blydschap myner daagen,
Daar 't vrolyk licht, gevolgt op reege vlaagen,
En stuursche twist, verwisseld word in vreê;
De Eendracht juicht, bekranst, en
't Zwaard blyft in de scheê.
3 Vlecht nu een Kroon van groene Eerlauwrieren,
Om NESTORS hoofd daar meede te verderen;
Dat men een Zuil, ter eere plant en richt,
Voor Hen, die t VADERLAND
door diensten heeft verplicht.
Wie kan VERCENN die Eeretitel wyg'ren,
Om zynen roem, ter wolken hoog te styg'ren,
Daar Hy, met honderd oogen in 't verschiet,
Zag Neêrlands jammerstaat, gedompeld in 't verdriet.
5 Dat LELY-RYK! Zo trouw, wiens vlugge Kielen,
Vol op bemand, met onverschrokke Zielen,
Die uit Metaaie kaaken, van de dood,
Het zinkend NEDERLAND, bestendig hulpe bood.
6 SUFFREN! Die moest, in 't vergeleegen Oosten,
Door hoogst bevel, in rampen ons vertroosten;
Wie kan dien Held, naar t leeven beelden af,
Die als een SCHIPO daar trouwste blyken gaf.
7 Des Hemels gunst gaf op zyn tyd nog VAD'REN,
Wiens edel Bloed toen stroomde in de aad'ren,
Daar blanke deugd door liefde hen verbond,
Te waaken dag en nacht voor vry verkreegen grond.
8 MARS deed alöm, in Steden en in Landen!
leder vol moed, en yvervuur ontbranden,
Ziet hoe gereed, en willig ook VULKAAN,
Voor ieder, jong en oud, gong schoone Wapenen slaan.
9 Ik zal met lust, en liefde blyven staaren,
Wat een glans, beschynd myn ZUTPHENAAREN!
Daar ieder een zyn vlyt met lust betoond,
Dat BATO'S eedle geest nog in heur boezem woond.
10 Men ziet alreê, dat ieder in zyn orden,
Wel wil een braav en strydbaar Burger worden,
En onvermoeid zich reeg'len naar die kunst,
Verwerven ieders lof, en Hopman's ryke gunst.
11 Kom! Laaten wy den Ridder van CAPELLEN,
Met rappe schreên, zo vry en bly verzeilen,
Daar Hy na maat, op Trommels ende Fluit,
En met ontroide Vaan, trekt zegevierend uit.
12 Ziet wat een vreugd en blydschap, doet hy stichten,
Om 't noodig werk, Manhaftig te verrichten,
Daar Hy de ooren streeld, en harten trekt,
Door 't kunstig speel muziek, BATAVEN lust verwekt
13 STARING zien wy, gelyk een Held herschapen,
En ieverd meê, voor Burgren's eedle Wapen,
Daar zich ook ZELS! Zo manlyk, neven voegt;
Van HASSELT, toonde dra, dat dit hem vergenoegt.
14 't Gaat wel, wanneer die Groot Achtbaare Mannen,
Met hart en ziel, verëenigt zamen spannen;
Mogt onze keelen, maar op 't zelve pas,
De Lof uitbrallen, van den Ridder ZUIDERAS!
15 Ai! Doet Hem niet, met PALLAS kunst en verven,
Ten doel van spot, een Ml DAS staat verweven,
(Die al zyn glans en luister ras verloor,)
Neen! Zulk een Hopman, voegt geen naam van Ezel-oor!
16 Kom ZUTPHENAARS, blyft nu, en t'aller uuren,
Op uwen post, bewaar uw Vest en Muuren,
Blyft even als een Rots in de Oceaan,
Onwrikbaar pal, gelyk als Leeuwen, moedig staan.
14
