bestuderen? Wat zet dat voor zoden aan de dijk? Wat verheldert dat over de pro blematiek of over de stad zelf? En zo niet, wat blijft er dan voor de geschiedschrijver over? Lokaal beleid op het gebied van de ruimtelijke ordening, van industrialisatie en woningbouw, van openbaar gedrag, of monumentenbescherming? Maar zelfs dat wordt in hoge mate door de gewestelijke overheid, vanuit Den Haag of zelfs Brus sel gestuurd. Daarom blijven veel stadsgeschiedenis sen ook zo onbevredigend in hun behan deling van de laatste twee eeuwen. Meestal wordt het dan alleen nog span nend zo gauw de oorlog en de bezetting aan bod komen. Dan zien we, net als in de middeleeuwse geschiedschrijving, de burgers als groep weer handelend optre den ten gunste van hun lokale gemeen schap, vanuit ideeën en waarden die de moeite van het verdedigen waard zijn, waarvoor men zich collectief inzet, en die dan ook kenmerkend zijn voor het zelfbesef, de identiteit van de stadsge meenschap. Niet voor niets spreekt de herdenking van de individuele offers die toen voor de gemeenschap zijn gebracht, en van de vormen van groepsverzet, ook jongeren aan die verder geen boodschap aan de oorlog hebben: ze herkennen er zoiets als een gemeenschapsgevoel in waar ze - soms tegen wil en dank - trots op kunnen zijn, dat een stimulans voor hun eigen meningsvorming en handelen is, en dat een referentiekader voor hun plaats in de samenleving vormt. Dat het ook anders kan bewijst overigens het onvolprezen hoofdstuk dat Bert Looper in Geschiedenis van Zutphen uit 1989 aan de 19e eeuw wijdde. Hij noemde dat terecht de Vergeten eeuw', maar sinds hij zijn hoofdstuk schreef kan die term beter in het vergeethoekje belan den. Het is een magistrale analyse, vanuit oorspronkelijk Zutphense bronnen van al lerlei aard en kaliber, van de interne ont wikkeling van de stad en van haar plaats in Nederland gespiegeld aan gewestelijke en nationale problematiek. In kort bestek Een tekening in druk van de Waiburgiskerk, nu in alle pracht herrezen na de grote restauratie die in mei 1997 werd afgerond. Hier is de toren nog zonder de in 1948 door brand verloren gegane spits. 53 if/*ti I -

Periodiekenviewer van Erfgoedcentrum Zutphen

Zutphen (vanaf 1982) | 1998 | | pagina 7