Tijd (400-800 na Chr.). Voor het eerst gin gen de vondsten van inheems Romeins aardewerk duidelijk vergezeld van Ro meinse importkeramiek: Terra Sigi I lata, Terra Nigra, ruwwandig en gladwandig aardewerk, een fraai stukje Romeins glas en een koperen fibula (mantelspeld). De meest verrassende vondst werd op 5 januari 1994 gedaan in de oude grondla gen onder de kelders van Huize van de Kasteeie: een Romeinse gem (zegelrings teen) van uitzonderlijke kwaliteit. De ova le steen is amper 14 mm. groot. Het is een zgn. nicolo, een agaatsteen: zwartblauw met een lichtblauwe toplaag. Hierin is de uiterst verfijnde afbeelding van een staan de persoon gesneden. Het is, gezien zijn attributen, onmiskenbaar de Romeinse halfgod Hercules (Grieks: Heracles). Met zijn rechterarm leunt hij op de knots die hij bij de uitvoering van de twaalf taken steeds bij zich heeft. Over diezelfde rechterschouder is de huid van de leeuw van Nemea gedrapeerd. Het wurgen van deze bijna onsterfelijke leeuw was de eerste van die twaalf taken. De leeuwekop en huid diende hem tot kap en mantel. In de linkerhand heeft de mytho logische held een boog. De pijlen van de boog van Hercules waren gedoopt in het giftige bloed van de Hydra van Lera, de negenkoppige waterslang die door onze held werd overwonnen. Met de boog en de giftige pijlen doodde hij Nessus de Centaur (half mens half paard) die zijn ge liefde Deïanira probeerde te schaken. Aan het einde van zijn leven werd Hercules naar de godenberg Olympus omhoogge- voerd en onder de onsterfelijke goden op genomen. De nicolo-gem kan in de eerste eeuw na Chr. gedateerd worden. Een goed verge lijkbare Herculesafbeelding in een nicolo- gem is te vinden in de collectie van het Koninklijk Munten en Penningenkabinet te Leiden (Maaskant 603). Wat doet Hercules in Zutphen? De half god was zeer populair bij de Romeinen. Bij de Bataafse bevolking werd Hercules geassocieerd met de inheemse god Magu- sanus. In Eist en Empel (bij Den Bosch) zijn aan deze godheid gewijde "Romeins- 12 bataafse" tempels bekend. De nederzet ting uit de Romeinse Tijd te Zutphen lag niet in het Romeinse Rijk. De grens van het Romeinse Rijk lag aan de zuidoever van de Rijn. Vooral in de tweede eeuw echter kwam er een importstroom van Ro meinse goederen op gang in de gebieden van het vrije Germanië. Via handel en po litieke transacties vonden veel Romeinse producten afzet bij de vrije Germaanse bevolking. De eerder genoemde Romein se vondsten uit Zutphen dateren juist uit de tweede eeuw. Een zegelring is echter een persoons- of familiegebonden bezit geweest en geen handelsobject. Zij wer den door vooraanstaande personen ge bruikt om in was te zegelen en als sieraad te dragen. Gemmen zijn er in vele soorten (half-)edelstenen. Soms diende glaspasta als een goedkoop surrogaat. De afbeeldin gen zijn veelal mythologisch of religieus van karakter. De nicolo-steen werd vooral door de sub-top van de sociale elite ge dragen. In het Romeinse Nederland zijn deze gemmen vooral bekend uit leger kampen als Velsen en Valkenburg en ste den als Nijmegen. Buiten het Romeinse Rijk zijn in ons land slechts enkele exem plaren bekend, ondermeer in het Friese gebied. Het Zutphense exemplaar is in Oost Nederland het eerste. De Zutphense steen is bovendien van uitzonderlijke kwaliteit zodat we mogen veronderstellen dat de steen in een zilveren of gouden ring gevat is geweest. Een gouden ring met een goed vergelijkbare nicolo-gem is gevonden in Drenthe en te zien in het Drenths Museum in Assen. Er zijn enkele mogelijkheden die de komst van de gem naar Zutphen verklaren. De ringsteen zou door roof of grafroof in het Romeinse ge bied ten zuiden van de Rijn door inheem se Germanen naar deze streek gekomen kunnen zijn. De ring zou ook deel uit ge maakt kunnen hebben van een politieke schenking van de Romeinen aan de Ger manen teneinde deze laatsten gunstig te stemmen. Vanaf het einde van de tweede eeuw kreeg de Romeinse rijksgrens veel te verduren van opdringende Germaanse stammen. Meer aannemelijk lijkt me de verklaring dat de gem heeft toebehoord o

Periodiekenviewer van Erfgoedcentrum Zutphen

Zutphen (vanaf 1982) | 1994 | | pagina 14