Grafische stad
Wat mevrouw Brouwer ook boeit in Zutphen is het grafische verleden. Zut-
phense drukkers hebben een oude reputatie. De stad heeft op dat gebied naam
en faam gemaakt. Ook nu nog kent Zutphen grafische industrie. Maar wat
haar zo aanspreekt, is het aan het Kerkhof gevestigde Grafisch Museum. Een
juweeltje, dat best wat meer bekendheid mag krijgen. Opmerkelijk was bij haar
aantreden het aantal boeken en uitgaven over de stad. Zutphen is niet alleen
een stad met een rijke historie, er wordt ook veel gepubliceerd over die historie.
En dat is een goede zaak. Het toont opnieuw aan dat geschiedenis in Zutphen
leeft.
Het cadeau dat de gemeente in 1989 aan het personeel als kerstpakket mee
gaf, heeft het bestuur heel wat positieve reacties opgeleverd. 'Ook elders was
men vol bewondering voor dit initiatief,' zegt ze.
Het relatiegeschenk dat de gemeente Zutphen dit najaar heeft laten maken,
was een boek. De in Zutphen wonende schrijver H. C. ten Berge kreeg van het
gemeentebestuur de opdracht dit boek te schrijven. Een Italiaan in Zutphen -
zo luidt de titel - is een novelle waarin de oude Librije centraal staat.
Dat er maar steeds weer mensen zijn die verhalen weten te schrijven over de
geschiedenis van de stad, is iets dat haar - naast het al eerder genoemde juridi
sche aspect - in hoge mate intrigeert. Evenals de kennis die mensen nemen van
de uitgaven. 'Mensen kopen die boeken niet alleen, uit alles blijkt, dat ze ze
ook goed lezen,' merkt ze vergenoegd op.
De komende honderd jaar
Zutphen is wat later dan andere steden begonnen met het 'omgaan met het ver
leden'. Wellicht is daardoor voorkomen dat de binnenstad op een gegeven mo
ment veranderd zou worden in kale, lege bouwterreinen. Het particulier initia
tief en de overheid samen - te denken is aan de inspanningen van bijvoorbeeld
het Wijnhuisfonds - laten zien dat de geschiedenis in Zutphen leeft. 'Maar hoe
combineer je nu het bewaren van het verleden en het scheppen van nieuwe din
gen in een oude stad als Zutphen?', vraagt ze. Gelukkig is het retorisch gesteld.
We praten over de Amsterdamse School, het bouwen van net na de Tweede
Wereldoorlog, de duplex-woningen die uit de grond gestampt werden om de
ergste woningnood te lenigen en die op de een of andere manier nog steeds als
permanente woningen functioneren. Het postkantoor dan? Is dat niet een mooi
voorbeeld van een bouwstijl uit het midden van deze eeuw? Ja, daarin is de bur
gemeester het met me eens. 'Maar ik vind het station, om maar iets anders te
noemen, niet mooi,' geeft ze toe, 'en dat is ook uit die tijd'.
90
