DR. F. A. H. VAN DEN HOMBERGH Een verbeteringeen aanvulling en een mysterie In onze beide voorgaande artikelen over het optreden van Jan Brugman OFM te Zutphen in verband met het rampjaar 1572 zijn een paar zaken minder juist of te onduidelijk geformuleerd.32 Daarom volgen hier enkele korte notities om dat te verbeteren. Van Deventer's kaart was nog niet beschikbaar Volgens artikel II, p. 33-34 konden Alva en zijn zoon al beschikken over de stadsplattegronden van Jacob van Deventer. Achteraf blijkt ons, dat Van De venter in 1572 uit Mechelen naar Keulen is gevlucht met medeneming van zijn mappen met alle plattegronden. Zuinig en jaloers hield hij alles vast, totdat de koninklijke regering hem voor zijn levenswerk zou hebben betaald, zoals zij jaar in jaar uit had beloofd. Toen hij begin mei 1575 in Keulen stierf, lagen de plattegronden dan ook nog steeds bij hem thuis.33 Dus heeft Don Fadrique in november 1572 vóór Zutphen de situatie toch uit eigen veldverkenning moeten beoordelen - en dat heeft hij beslist met meesterhand gedaan. De plundering vond plaats volgens de 'Oorlogswet' In artikel II staat op p. 36, dat plundering niet meer te voorkomen was, zodra een stad gewapend verzet had gepleegd. Don Fadrique heeft te Zutphen nauw keurig de zogenaamde Oorlogswet van Londono uit 1568 toegepast, en wel 'ge val 2' van totaal vijf: 'in steden die de beschieting door het koninklijke leger hebben afgewacht, terwijl zij toch niet in staat waren zich echt te verdedigen, wordt het garnizoen ter dood gebracht en plundering door de veroverende sol daten toegestaan'.34 De onderhandelingen met de heer van Hierges op de IJs- selbrug zouden dus toch niet meer geholpen hebben. Het garnizoen wist nog te ontkomen, dus de gewapende burgerwacht werd toen in zijn plaats uitge moord. Er is in Zutphen geen sprake geweest van woeste wreedheid en willekeur te gen de burgerij, maar van strikte toepassing van een harde regel, die tevoren bekend was dus ook bij Oranje 87 BRUGMAN EN DE BRES III (SLOT)

Periodiekenviewer van Erfgoedcentrum Zutphen

Zutphen (vanaf 1982) | 1989 | | pagina 13