schoenen werden in elkaar gezet met de nerfzijde van het leer naar buiten en
de zachte vleeszijde naar binnen. Alleen bij ingenaaide versterkingen (bij de
hiel of bij vetergaten) was de nerfzijde naar binnen gekeerd. Alle naden zaten
aan de binnenzijde van de schoen: hiertoe was de schoen eerst binnenstebuiten
in elkaar genaaid en daarna omgekeerd (de 'retourné-methode'). Om deze re
den zijn in de afbeeldingen alle onderdelen van de schoenen aan de binnenzijde
getekend (teneinde naden en dergelijke te tonen).
Al naar gelang het beschikbare stuk leer werden de schoenen in onderdelen
in elkaar gezet. Zodoende kon het bovenleer zijn voorzien van bijvoorbeeld een
apart aangenaaid stuk aan de schacht (een 'schachtaanzetstuk') of een 'zijtus
senstuk'. In het algemeen was hierin geen samenhang met het model schoen.
Behalve versterkingen bij de hiel of bij vetergaten hadden de boorden van de
schoenen ook wel versterkingen in de vorm van een ingenaaide draad of een
opgenaaid smal strookje leer. Verder kon de bevestiging van zool en bovenleer
ook nog waterdicht zijn gemaakt door strookjes leer ertussen mee te naaien,
de 'tussenrand'.
Schoenvondst Wa-l (type 1).
45
