0H
(ill11
li
Bijna veertig jaar nadat zij voor het
laatst door het schoolgebouw had
gelopen, was Pascale terug op
deze voor haar zo dierbare plek.
'Het was spannend, want wat zou
ik tegenkomen? Het was leuker
geweest als er nog wat tafels en
stoelen hadden gestaan, maar
desondanks heb ik echt genoten.'
De lokalen waren groter en het
trapgat juist kleiner dan in haar
herinnering aan dat ene mooie
schooljaar. Wat Pascale verder
opviel, was dat elk lokaal zijn eigen
kleur had gekregen en dat het
gebouw zeer fraaie glas-in-loodramen
L' tl
Boven: Het verlaten schoolgebouw aan de Isendoornstraat
Coenensparkstraat in Zutphen heeft,
las ook dat in de school mogelijk
appartementen gaan komen. Hoewel
zij dit idee zeker ziet zitten, leek het
Pascale geweldig de huidige sfeer
in een fotoreeks te kunnen vangen.
Tot haar geluk kreeg zij hiervoor alle
medewerking van de gemeente en de
pandeigenaar, al was het uiteindelijk
de conciërge van de naastgelegen
Vrije School die voor haar de deur
opende.
GENOTEN
bevat. 'Die waren me voorheen nooit
zo opgevallen.'
Dat vrijwel alles in het gebouw er
smoezelig uitzag, vond de fotograaf
'heerlijk'. Bij haar rondgang stelde
zij zichzelf doorlopend nostalgische
vragen als: 'Hoeveel kinderen hebben
hier wel niet door de hal gerend en
hoeveel jassen zullen hier aan de
haken hebben gehangen?'
BIJ DE LES
De school maakt een totaal
uitgewoonde indruk, maar dat maakt
de foto's des te boeiender. Net als
op het doorleefde gezicht van een
hoogbejaarde valt er telkens weer iets
nieuws in te ontdekken. Door slim te
spelen met licht en donker en gebruik
16
