Links: Handelsstempels van zaadhandelaar Brands,
Rechts: Zijmuur met ongelijke spaarbogen,
pakhuis bestaat uit vier verschillende
percelen met drie verschillende
eigenaren.
Hoewel Basseroord 16 nu maar liefst
22 meter diep is, is dat lang niet
altijd zo geweest. Het voorste deel
staat er al sinds de middeleeuwen,
maar het achterliggende deel is in
twee etappes toegevoegd. De eerste
verlenging, in 1915, gebeurde door
veehandelaar Robert Meijer. Hij liet
het pand achter het pakhuis slopen
en optrekken in nieuw baksteen.
Negen jaar later, in 1924, verkocht hij
het pand aan zaadhandelaar Carel
Diderick Gerrit Brands. In de kap is
nog altijd een aantal handelsstempels
van deze zaadhandel zichtbaar. Na
de dood van Brands in 1936 nam
Dirk Jozef Rood de zaadhandel met
het pakhuis over. In 1945 kocht hij
ook het pand dat achter het pakhuis
ligt, liet het slopen en trok een nieuw
deel bij het pakhuis aan. Dit is het
moment waarop het hoekhuis een
diepte van 22 meter bereikt. Aan de
kant van de Norenburgerstraat zijn de
bouwfaseverschillen nog te zien door
de bouwnaad en de regenpijp.
HET RECHTER PAKHUIS
Ook het rechter pakhuis bevat
middeleeuwse resten. De
oorspronkelijke achtergevel op de
begane grond, met daarin een kleine
ontlastingsboog, is daarvan nog
gedeeltelijk zichtbaar. Vermoedelijk
is het rechter pakhuis in de zestiende
of zeventiende eeuw verhoogd.
Boven op de eerste verdieping is
toen een zijmuur met vier spaarbogen
gemetseld. Opvallend is dat de
breedte van de spaarbogen niet gelijk
is. De buitenste twee zijn ongeveer
half zo breed als de binnenste twee.
Mogelijk zijn de buitenste spaarbogen
smaller om de horizontaal werkende
spatkrachten te beperken. Hoewel
de spaarbogen nog steeds aanwezig
zijn, verdwijnen ze straks achter de
isolatieschil. Heyl: 'We verbouwen
uiteraard reversibel, dat betekent dat
alles wat we doen, teruggedraaid
kan worden. Ook de spaarbogen
blijven behouden, hoewel we wel
gekeken hebben of het kon, zijn ze
niet zichtbaar in de nieuwe studio's.
Dat blijft jammer vinden wij, maar
brandscheiding en geluiddemping
waren leidend.'
EEN EIGENAAR
Hoewel de pakhuizen al decennia
naast elkaar staan, worden ze
verenigd in 1968. Gerrit Hendrick
Addink, eigenaar van het linker
pand, koopt dat jaar ook het
rechter pakhuis. Hij laat onder
meer kanteldeuren in de zijgevel
aanbrengen en realiseert de
etalageramen in het linker pakhuis.
In 1989 wordt op de begane grond
de tussenmuur weggebroken
en gaan de pakhuizen echt één
geheel vormen. Hier, in deze grote
ruimte, hebben diverse winkels
gezeten. Net als DEES had Addink
de wens de panden te verbouwen
tot woningen. In 1983 vraagt hij
namelijk een vergunning aan voor het
herbestemmen van het pakhuis voor
appartementen. Dat plan wordt nooit
gerealiseerd. Maar nu, 37 jaar later,
komt die wens uit 1983 toch uit met
de realisatie van tien studio's.
34
