COLUMN
HARM EDENS
WAAR DENKT ZE AAN?
HARM EDENS IS ZUTPHENAAR,
PRESENTEERT DIT WAS HET
NIEUWS, IS PRESENTATOR BIJ
OMROEP GELDERLAND EN MAAKT
VOOR BNR HET PROGRAMMA THE
GREEN QUEST. DAARNAAST IS HIJ
NAGENOEG FULLTIME BEZIG MET
DUURZAAMHEID EN DE WERELD
OM HEM HEEN.
Een paar maanden geleden voer ik met een klein scheepje over de IJssel...
we zijn vertrokken in de Marshaven en we gaan met een grote boog de rivier
op. We praten over plastic... over hoe er ook in de Nederlandse rivieren veel
rotzooi terechtkomt, wat door scheepsschroeven tot kleine, bijna niet zichtbare
stukjes wordt vermalen. Maar een ondernemer uit Zutphen vist het eruit en
gaat er kleding van maken, met behulp van heel bijzondere innovaties en veel
doorzettingsvermogen.
Terwijl we nadenken over plasticsoep en klimaatverandering varen we onder
de brug door, langs de IJsselkade, die ons kalm en bestendig tegen hoog en
laag water laat passeren. Op de wal kan ik soms zomaar aan haar voorbijlopen,
maar nu vanaf het water kruisen onze blikken elkaar. Ida Gerhardt. Ze kijkt
stroomafwaarts richting brug en Deventer, zonder sokkel staat ze in al haar
bescheidenheid groots te wezen: hoofd licht omhoog, grote bril, degelijke jas,
handen diep in de zakken, stevige stappers. Waar denkt ze aan? Waarschijnlijk
aan haar jeugd... zoals ze schrijft in haar gedicht Het Schip:
Er stond een kind op de kade.
- ik was het, ik was nog klein -
het had niets meer nodig op aarde
om volkomen gelukkig te zijn.
Waar zou ze nu aan denken als ze nog onder ons was... als ze daar in levende
lijve net heel even was blijven staan? Aan een ongewisse toekomst, aan alle
gevaren die haar geliefde Zutphen de komende jaren het hoofd moet bieden?
M'n scheepje vaart door en ik kijk achterom hoe ze steeds kleiner wordt.
Zutphen is mij ook dierbaar, wat moet ik doen om stad en ommeland te
beschermen? Want als ik dik in de negentig ben, wil ik daar ook kunnen staan
om volkomen gelukkig te zijn.
29
