COLUMN
ENGELSE HUMOR
HARM EDENS
HARM EDENS IS ZUTPHENAAR, PRESENTEERT
DIT WAS HET NIEUWS, IS PRESENTATOR BIJ
OMROEP GELDERLAND EN MAAKT VOOR
BNR HET PROGRAMMA THE GREEN QUEST.
DAARNAAST IS HIJ NAGENOEG FULLTIME
BEZIG MET DUURZAAMHEID EN DE WERELD
OM HEM HEEN.
Precies tien jaar geleden, bij de 65-jarige herdenking van
de bevrijding van Zutphen, stroomde de Buitensociëteit vol
genodigden... onder hen stokoude Canadese soldaten vol medailles.
Ik mocht ze welkom heten. Ik had iets waardigs en sfeervols
voorbereid, maar toen ik daar stond zei m'n onbewuste ineens iets
anders. Dat ik ook een slachtoffer van de Tweede Wereldoorlog
was. Ik wilde de woorden nog terugpakken, maar ze dreven de
zaal al in. Nu moest ik het wel uitleggen. Ik vertelde dat m'n opa in
de oorlog door de Duisters tien minuten was gearresteerd. En dat
hij daarna via de achterdeur het gebouw had verlaten. waarom
weten we niet. maar daar kwam hij langs een hele uitstalling van
geconfisqueerde goederen. Hij pakte z'n eigen radio van een plank,
greep met z'n andere hand het stuur van z'n fiets en wandelde rustig
naar huis. Feitelijk gesproken kwam hij er een stuk beter uit dan hij
erin ging. Maar m'n moeder was nogal geschrokken. En het voorval
werd door de jaren heen groter en groter. En toen werd ik geboren in
1961. En vanaf een jaar of drie heb ik moeten aanhoren hoe opa die
barre, afschuwelijke en eindeloze ellende had moeten ondergaan en
hoe hij op wonderbaarlijke wijze was ontsnapt. Steeds weer hetzelfde
verhaal, jaar in jaar uit, decennium in decennium uit. Ik keek de zaal
in. De ogen onder de baretten strak op me gericht. "That, ladies
and gentlemen, is true suffering." Even een pauze. Toen brak er een
harde lach los. Het ijs was gebroken en ik was gered. Wat ben ik
toch dol op Engelse humor. en wat ben ik blij dat die lang geleden
ook is overgestoken naar Canada. Het werd daarna een mooie,
gedenkwaardige bijeenkomst.
63
