verdwenen stadsbeelden bewaard
gebleven. Naast zijn leven als
ondernemer in Zutphen en later als
archiefambtenaar in Arnhem was hij
een zeer betrokken inwoner. Hij was
lid van de Historische Vereniging
Zutphen, bestuurder en adviseur bij
het Wijnhuisfonds en maakte deel
uit van de monumentencommissie.
Tot aan zijn dood - hij stierf op
Spittaalstraat 12, één muur van waar
hij geboren was - bleef hij bezig met
de geschiedenis en het vastleggen
ervan.' We hebben vaak tegen hem
gezegd: 'Piet, waarom publiceer je
niet?' Maar Piet Dullaert kon veel -
schrijven viel daar niet onder. Dat liet
hij graag over aan anderen.'
OP Z'N PIETS
Groothedde: 'Piet Dullaert was een
bijzondere man met een scherp
oog voor detail. Hij had een enorme
motivatie om dingen vast te leggen
die anderen niet vastlegden. Een
documentalist pur sang die als geen
ander bronnen kon ontsluiten en
toegankelijk kon maken. Zo heeft hij
ook zijn dagboeken geschreven en
vastgelegd. Echt op z'n Piets.' En
die dagboeken geven een bijzondere
kijk op de Tweede Wereldoorlog
in Zutphen. Want Piet kreeg het
bijvoorbeeld voor elkaar dat hij na het
bombardement op 14 oktober 1944
mee mocht met de toezichthouder
van de gemeente. Dat mocht geen
enkele burger, maar Piet wel. Hij
zag vreselijke dingen, maar te
midden van al dat naars kon hij ook
opeens een gevel opmerken en het
vermoeden van een middeleeuwse
kern uitspreken. Door én dankzij alle
narigheid zag hij ook mooie dingen.
Bijvoorbeeld een stadsmuur die
ineens zichtbaar werd doordat een
huis verwoest was. Piet was nog
maar 20 toen de oorlog uitbrak, maar
had toen al het vermogen om scherp
te analyseren.'
DE KLOKKEN VAN DE ST JAN
Dat de oorlogsdagboeken van Piet
Dullaert 'pas' negen jaar na zijn dood
in boekvorm verschijnen, heeft alles
te maken met de hoeveelheid werk.
Koolstra: 'Ik werkte tot eind 2018
als docent en had gewoon geen tijd
om dit op te pakken.' Zeven volle
maanden heeft het hem gekost
om de dagboekfragmenten om te
zetten in een leeswaardig boek.
Maar het resultaat mag er zijn. 'Het
doet recht aan Piet', aldus Koolstra.
Een bijzonder oorlogsverhaal waar
Dullaert zelf de hoofdrol in speelt, is
het verhaal over de kerkklokken van
de St.-Jan. Tijdens de oorlog werden
twee vijftiende- en zestiende-eeuwse
klokken door de bezetter gevorderd.
Voor één klok was ontheffing
gegeven en Piet maakte zich, samen
met burgemeester Dijckmeester
sterk om de twee andere klokken
ook te behouden. Piet Dullaert heeft
alles op alles gezet om het spoor
van de geroofde klokken te volgen;
uiteindelijk was het een verzetsgroep
die het schip met de klokken te
Gorinchem tot zinken bracht. De
geroofde klokken kwamen terug naar
Zutphen.'
PLAQUETTE TER ERE VAN
PIET DULLAERT
Tijdens de boekpresentatie in april
zou ook een plaquette aangeboden
worden ter ere van Piet Dullaert en
zijn aandeel in de terugkeer van de
klokken. Vanwege de coronacrisis
kon dit niet doorgaan, maar de
plaquette wordt later in de toren op
de klokkenverdieping bevestigd.
Daarnaast krijgen twee klepelriemen
waarmee de klepels van twee van de
St.-Jansklokken waren opgehangen
ook een plekje in een vitrine in de
kerk. Koolstra: 'Piet Dullaert heeft
ze bewaard en mij in bewaring
gegeven met het verzoek ze aan het
museum te geven of aan de parochie
over te dragen. Dat laatste had zijn
voorkeur en dat gaat nu gebeuren.
Net als de verschijning van het boek.
We hebben eindelijk onze belofte
ingelost.'
Een Zutphens
oorlogsdagboek
Piet Dullaert,
een Zutphens
Oorlogsdagboek
door Gosse
Koolstra en Michel
Groothedde
ligt vanaf nu in
de Zutphense
boekhandels.
31
