BURGEMEESTER DIJCKMEESTERWEG
Na de oorlog is een deel van de Deventerweg vernoemd
naar burgemeester Dijckmeester. Op de hoek Burgemeester
Dijckmeesterweg en Coehoornsingel staat op nummer 45 nog
altijd het voormalige woonhuis van de burgemeester. Het huis
wordt sinds 1988 bewoond door de heer en mevrouw Thé. Hun
zoon, tandarts Rob Thé, houdt praktijk aan huis. Op een paar kleine
ornamenten na herinnert weinig meer aan de tijd dat burgmeester
Dijckmeester hier woonde.
Zoon Willem Dijckmeester wijst op
de foto van juffrouw Aaltje
gehouden van de gang van zaken.
SACHSENHAUSEN
Maar Dijckmeester werd voortdurend
gewantrouwd door de Duitsers en
in mei 1944 werden tijdens een
huiszoeking 'belastende zaken' bij
hem gevonden. Welke dat waren,
is niet bekend. Hij werd opnieuw
gearresteerd en opgesloten in het
Huis van Bewaring in Arnhem. Samen
met zijn toen 21-jarige zoon Willem
en nog elf anderen deelde hij één
cel. Hij zat er vanaf 10 mei, tot op
11 juni een landelijke knokploeg
het Huis van Bewaring overviel en
54 politieke gevangenen bevrijdde.
Ook burgemeester Dijckmeester
en zijn zoon kwamen vrij. Ze doken
afzonderlijk onder bij familie, maar de
volgende dag al werd Dijckmeester
opnieuw opgepakt. Hij werd naar
kamp Vught gebracht en eindigde in
concentratiekamp Sachsenhausen.
Hier overleed Johannes Dijckmeester
op 11 oktober 1944 door honger
en uitputting. Hij is dan 64 jaar oud.
Pas in juni 1945 bereikte dat bericht
Zutphen en wisten zijn vrouw,
kinderen en voormalig dienstmeisje
Aaltje dat burgmeester Dijckmeester
nooit meer thuis zou komen.
ONTMOETING MET ZOON WILLEM
Door een bijzonder toeval ontmoette
Ineke een paar jaar geleden, tijdens
haar werk als stadsgids in Zutphen,
de kleinzoon en achterkleinzoon van
burgemeester Dijckmeester. 'We
raakten aan de praat en ik vroeg
hen of ze Willem Dijckmeester, toen
inmiddels 95 jaar oud, wilden vragen
of hij zich Alie Straatman nog kon
herinneren. 'Ooh ja hoor', zei Willem
later. 'Juffrouw Aaltje herinner ik me
nog goed'.' Ineke en haar man René
hebben daarop Willem Dijckmeester
ontmoet en samen met hem oude
fotoalbums doorgebladerd waarin
naast foto's van de burgmeester,
ook foto's van dienstmeisje Aaltje
te zien waren! Voor Ineke vloeien
twee bijzondere verhalen samen. Het
liefst zou ze 75 jaar na het overlijden
van Dijckmeester een standbeeld
voor hem oprichten of een boek
aan hem wijden, 'Ik weet niet of die
er ooit komen, maar mede dankzij
Oma Aaltje wordt hij voorlopig niet
vergeten.'
