RUST EN STILTE MIDDEN IN DE STAD
BINNENKIJKEN
Zes jaar geleden overleed haar man en overwoog Jolande Merlijn terug te gaan naar Arnhem.
Op advies van haar makelaar wachtte ze met het nemen van deze grote stap. Met als gevolg
dat ze in Zutphen bleef en afgelopen zomer een huis aan de Bornhovestraat kocht. 'Ik had
mezelf beloofd een huis te kopen waar niet veel meer hoefde te gebeuren, maar dat was niet
helemaal het geval. Ik werd verliefd op de sfeer en de vorm, maar ook op de stadsmuur die
dwars door de kamer loopt. Ongelofelijk ook dat je blijkbaar eigenaar kunt worden van een
stukje stadsmuur.'
TEKST EN FOTOGRAFIE AGNES VAN BRUSSEL
BORNHOVESTRAAT 37 39
WOONHUIS VAN
JOLANDE MERLIJN
'Terug naar Arnhem?' vroeg Jolande
Merlijn zich af toen ze zes jaar
geleden alleen achterbleef in haar
grote huis aan de Coehoornsingel.
Haar man was overleden, haar
kinderen vlogen uit en het leek een
logische stap om iets te zoeken in
Arnhem, de stad waar ze vandaan
kwam. 'Het was de makelaar die
me behoedde voor een te vroege
stap. Daar ben ik haar tot op de dag
van vandaag dankbaar voor,' vertelt
Jolande.
Want na een bezoek aan Arnhem
besluit ze anders. Ze blijft in Zutphen
en in de zes jaren die volgen raakt
ze meer en meer verknocht aan
Zutphen. De fraaie oude stad en haar
fijne buurt wil ze niet meer inruilen
voor de stad Arnhem.
Deze zomer, zes jaar na het
overlijden van haar man, krijgt ze een
telefoontje van makelaar Leontine.
'Ik heb iemand die heel graag je huis
wil kopen.' De tijd blijkt er rijp voor
en Jolande is toe aan een volgende
stap. Maar ze beloofde ooit via
Facebook aan iemand het te melden
als ze haar huis wilde verkopen. Ze
komt die belofte na en in een mum
van tijd is haar huis verkocht. 'Ja,
gewoon via Facebook. Maar wel door
Leontine, hoor'.
STILTE IN DE STAD
Dat was wel even schrikken, maar al
heel snel belde haar makelaar weer
op. Een pandje in de Bornhovestraat
kwam te koop. Samen met vriendin
Jeanette de Vos- Michel gaat ze
kijken en ondanks de donkere details
in het huis ziet ze hoe de zon in het
kleine tuintje valt en bemerkt ze hoe
stil het hier - op luttele meters van het
centrum - is. Ze kijkt verrukt naar de
hoge plafonds, de nisjes in de muur
en de stadsmuur die dwars door de
kamer loopt. 'Ik had mezelf beloofd
een huis te kopen waar niet veel
meer hoefde te gebeuren. Maar ik
werd verliefd op de sfeer en de vorm.
En dus werd de koop ook hier heel
63
