ONDERNEMEN IN EEN MONUMENT
kwamen vrij bij de verbouwing, we vonden het mooi om het
zo te laten,' zegt Ellen.
De laatste eigenaar vóór Hein en Ellen had in het (inmiddels
voormalige) schaftlokaal z'n piano staan. 'En z'n bibliotheek
was in de ruimte ernaast. Hij was een medicus, woonde aan
de IJsselkade.' Aan de Berkelkade kwam hij dan even tot
rust.
Ellen noemt 't Pakhuys, vergeleken bij andere
accommodaties in de stad, 'meer naar binnen gekeerd,'
'Een plek voor reflectie'.
ZESKANTIGE SCHOORSTEEN
Hein staat op, hij maakt een wandeling door het gebouw:
eerste zaal, tweede zaal (voor concerten en voorstellingen)
- het kan één grote zaal worden: de wand is verschuifbaar.
De toiletten, het voormalige schaftlokaal, de voormalige
bibliotheek, de keuken. Waar ten tijde van de industriële
revolutie een koffiebrander was geïnstalleerd. Die in relatie
stond tot.
'Kom maar kijken.' Hein opent een zijdeur en opeens
staan we buiten. 'Daar, op het dakterras. En zeskantige
schoorsteen, is heel bijzonder. We hebben hem laten
restaureren. Grappig hè? Een fabriekspijp, midden in de
stad, maar je zit er niet tegen aan te hikken: hij is historisch.'
Hiervandaan kun je een blik werpen op de achterzijde
van de bovenwoning waar het voor de neo-Zutphenaren
allemaal begon. 'Vorige zomer heb ik de buitenkant
geschilderd. Het ziet eruit als een soort stadsboerderij, vind
je niet?'
We lopen om het pand heen terug naar de voorkant,
de Berkelzijde. De rivier is in de Zutphense binnenstad
gereduceerd tot niet erg toegankelijke gracht. Hein Reitsma
is een van de trekkers van het project 'Berkel in de stad' -
om die toegankelijkheid te vergroten.
'Een ambtenaar zei: Als de rivier meer zou uitnodigen, kun
je activiteiten binnen misschien integreren met het water.
Genieten van de kabbelende Berkel.' Genieten van de
Zutphense pracht van buiten.
De achtergevel van het pand met de zeskantige schoorsteen
