ONDERNEMEN IN EEN MONUMENT
Vanuit die benedenverdieping kun je niet naar buiten kijken.
De Berkel kabbelt onzichtbaar voorbij. Wel stroomt er deze
lentemiddag monumentaal zonlicht naar binnen door het
hoge raam aan de zuidkant. Bijna zoals in een kerkgebouw.
'Dat raam hadden we wel groter gewild,' zegt Ellen. 'Maar
't Pakhuys is aan de buitenzijde een officieel monument. Er
mag dus niets veranderd worden.'
'We zijn multifunctioneel, dat past bij het idee van een vrije
ruimte. Bij wat er allemaal gebeurt in dit gebouw, worden wij
als zaalverhuurders vaak uitgenodigd. Een ligconcert? Dan
vragen ze of we erbij komen liggen. Heerlijk.'
HET HUIS WAS WEER HEEL
Hein: 'In november was er een benefietconcert voor een
asielzoeker. Wat een betrokkenheid, wat een inzet, en...
wat mooi. Ik had de tranen in m'n ogen staan. Het is
de magie van deze plek. Toen we in 2004 het gedeelte
boven kochten, werd ons verteld dat we beneden nooit te
pakken zouden krijgen. Het is ook een hele strijd geweest,
maar uiteindelijk is het toch gelukt. In 2007 was ook de
benedenverdieping van ons. Het huis was weer heel.'
Ellen: 'Natuurlijk was ik het ermee eens dat we, zoals Hein
zegt, niet meer zo'n groot leeg gat onder ons hadden, maar
vaste voet op de grond. In eerste instantie dacht ik wel: wat
moeten we met die bak ruimte?' Hein: 'We hadden helemaal
niet bedacht wat we ermee moesten. We hebben verbouwd
en de deur opengezet. Daarna is het gaan lopen. Het werd
als vanzelf een plek die dingen mogelijk maakt waar de stad
iets aan heeft.'
Ellen: 'Eerst ben ik er zelf aan de slag gegaan, ik geef
creatieve cursussen, schilderles en workshops voor
groepen. Al snel kwamen er vragen: kunnen we hier ook
yoga doen? Kan ons koor hier repeteren? Zo kregen we er
onverwacht een bedrijf bij dat we nooit voor ogen hadden
gehad. Waar geen businessplan voor was gemaakt.'
KATTENHAVEN
Hein wijst op een bakstenen basis onder aan een metalen
pijler pal naast de entree. 'Dat is het restant van de
fundering uit 1830. Toen is het huis gebouwd. Het staat
op zand. Aanvankelijk was het een vrijstaand huis, later
is de boel eromheen volgebouwd.' Ellen wijst op een
dichtgemetselde boogvormige poort: 'Het was een pak
huis, je kunt je dus goed voorstellen dat er paarden hebben
gestaan. In de Kattenhaven hier om de hoek werd alles
overgeladen in platbodems - 'katten' werden ze genoemd
- en in dit gebouw was dan de opslag.' Hein oppert de
mogelijkheid dat de boog een opzettelijk minder dik
gemetseld deel van de muur is. 'Om kosten te besparen.
Stenen waren duur in die tijd. Denk aan de term 'steenrijk'.'
