m
iJI.T®
*-a*ai
Binnen bij Laura
Openstelling
de poort een gracht met een ophaalbrug en bovendien had de
poort in die tijd grote zware deuren die elke avond werden
gesloten. De ijzeren 'duimen' waaraan deze deuren opgehangen
werden, zitten er nog steeds. Als de vijand er tóch in slaagde om
bij de deuren te komen, dan probeerden ze doorgaans met grote
koevoeten de deur omhoog te duwen. Daar was iets op bedacht,
want vlak boven de deuren zaten stenen (trachiet) die uitstaken.
Daardoor konden de deuren niet uit hun duimen gelicht worden.
Aan de stadskant zijn die stenen nog steeds zichtbaar. Aan
de veldzijde zijn alleen nog de bouwsporen van deze stenen
zichtbaar, hier zijn ze later afgehakt.
Bij binnenkomst in het woonhuis van Laura Koppel krijg je
hetzelfde gevoel als in de Drogenapsteeg. Ook hier heeft de tijd
stilgestaan. Zij het natuurlijk dat de woning voorzien is van
moderne middelen en is ingericht met meubels van nu. Toch
ademt het huis in alle hoeken en gaten historie. De rode stenen
muren, de oude vuurplaats, de ramen met de tralies, het uitzicht
op de stad: hier komt de geschiedenis tot leven. Laura mocht de
Drogenap in 2006 betrekken na een openbare inschrijving. 'Ik
had me ingeschreven samen met mijn toenmalige vriend en uit
de vele gegadigden werden wij getrokken. Geweldig natuurlijk."
Beneden op een binnenplaatsje heeft ze een kleine berging, dan
volgt een smalle trap naar de eerste verdieping waar een grote
woonkamer, de keuken, het toilet en de slaapkamer van dochter
Anna Louise zijn. Her en der staan accessoires met een knipoog
naar het verleden. Een oude kandelaar, een grote ijzeren sleutel
en op haar slaapkamer hangt een groot wandkleed met daarop
de Drogenap. Ook verraadt het interieur Laura's liefde voor
motoren. 'Toen mijn dochter geboren werd, heb ik een kamertje
voor haar laten maken in de woonkamer. Zo heeft zij ook een
eigen plek.'
Boven de woonkamer zit een vide uit 1983, met daarboven weer
de grote slaapkamer van Laura en de badkamer. Hier kun je
ook naar buiten en een rondje lopen langs de kantelen en de
torentjes. In de slaapkamer staat een hoge ladder die naar de
zolderverdieping leidt.
'Formeel mag ik niet op de bovenste verdieping komen, maar
één keer per jaar doe ik het toch om de vlag uit te hangen voor
de Open Monumentendagen.' Laura Koppel merkt wel dat
haar huis tot de verbeelding spreekt van velen en dat er veel
mensen zijn die er graag een kijkje willen nemen. 'De Open
Monumentendagen zijn de enige twee dagen per jaar dat ik mijn
huis open moet stellen voor publiek. Eigenlijk is het elk jaar
gekkenhuis. Vorig jaar waren de rondleidingen binnen no time
vol en ook dit jaar heb ik een paar honderd mensen over de vloer
gehad. Dat heeft best impact, maar het hoort bij het wonen in
een toren als deze. Ik verzorg de rondleidingen zelf, want het is
ook ontzettend leuk om te doen.'
Hoewel Laura alweer 11 jaar in de toren woont, kent haar huis
ook voor haar nog steeds geheimen. 'Bouwhistorisch is het
nooit onderzocht. Dus ik weet ook niet alles van mijn huis. Het
heeft ook zoveel functies gehad, dus wat is nou nog origineel
