Stadsgaard Gedicht op de zijgevel geïnteresseerd in het verleden, zo lees ik nu een boek over hoe leven en werk van componist Sjostakovitsj verweven zijn met de historie van zijn geboortestad Sint Petersburg. Maar ik heb ook belangstelling voor mijn eigen familiegeschiedenis en voor die van dit huis. Vandaar dat ik die bouwkundige rapporten heb liggen. Ook heb ik een stapel artikelen over dit pand bewaard.' Gonzales: 'We kunnen wel even naar de tuin lopen. Dat was niet altijd een tuin, maar nu is het een ommuurde stadsgaard, een met een antroposofisch tintje.' Eenmaal in de tuin beland, kom ik meer te weten over Gonsalves' karakter. De ruimte tussen de muren is in vier stukken verdeeld en het stuk tuin dat aan de slaapkamer grenst, is van hem. 'Ik heb alles mathematisch ingeplant, kijk maar: hier een driehoek, daar wat kegels, cilinder- en bolvormige boompjes en veel rechte lijnen. Lida noemt het Italiaans, deze tuinaanleg. Eén ding is zeker: het is heel wat anders dan die van de buurvrouw.' Dat is waar: aan de overkant van het tegelpad ligt een stuk 'antroposofische tuin', waarin allerlei gewassen kris-kras door elkaar groeien en de grond enigszins hobbelig is. Gonsalves loopt naar de houten bankjes die tegen de achterwand van de tuin staan en wijst in de richting van de Walburgtoren. 'Daar wonen slechtvalken. Al jaren. In de zomer zit ik graag naar ze te kijken, je ziet ze te hooi en te gras langs vliegen. Kijk, kijk, daar zit er één in de toren en de ander komt net aanzweven. Prachtig hè, hoe hun vleugels gaan, het zijn schitterende beesten!' De enthousiaste heer des huizes vertelt dat hij af en toe een rondje om de Walburgiskerk wandelt. 'Als ik bedenk dat daar al eeuwenlang mensen rondlopen, ieder met zijn eigen problemen, dan kan ik mijn sores, mijn eigen soresjes, beter aan,' zegt hij. 'Het eeuwenoude doet relativeren, dat geldt ook voor dit huis en dat geeft mij troost.' Weer terug in de huiskamer stel ik de vraag toch maar, zij het beschroomd. Het toeval wil dat het onderwerp van dit artikel het pand betreft waarvan op de zijgevel een dichterlijke tekst van ondergetekende is aangebracht. Wat vindt Gonsalves daarvan? 'Ik ben meer wiskundig ingesteld, dat is duidelijk hè, en iets minder op poëzie. Maar de gevel wordt enorm veel gefotografeerd, dat valt me op sinds afgelopen zomer, toen is de tekst op de muur verschenen,' antwoordt hij. 'Mensen richten eerst hun telefoon of fototoestel op de gevel en daarna zie je ze diepzinnig voor zich uit staren.' 'Ik vind het heel erg een tekst van nu,' vult Stefanski aan. Zelf studeerde ze Nederlands en werkte ze jarenlang als docent in dat vak. 'Het is een mindful vers. En ik ken het al bijna uit mijn hoofd!' Tekst: Eke Mannink Meer informatie over dit pand is te vinden in de databank van de Werkgroep Bouwhistorie Zutphen op www.historiezutphen.nl Zutphensepracht.nl 45

Periodiekenviewer van Erfgoedcentrum Zutphen

Zutphense Pracht (vanaf 2012) | 2017 | | pagina 45