Stadsgaard
Gedicht op de zijgevel
geïnteresseerd in het verleden, zo lees ik nu een boek over hoe
leven en werk van componist Sjostakovitsj verweven zijn met
de historie van zijn geboortestad Sint Petersburg. Maar ik heb
ook belangstelling voor mijn eigen familiegeschiedenis en voor
die van dit huis. Vandaar dat ik die bouwkundige rapporten heb
liggen. Ook heb ik een stapel artikelen over dit pand bewaard.'
Gonzales: 'We kunnen wel even naar de tuin lopen. Dat was niet
altijd een tuin, maar nu is het een ommuurde stadsgaard, een
met een antroposofisch tintje.' Eenmaal in de tuin beland, kom
ik meer te weten over Gonsalves' karakter. De ruimte tussen
de muren is in vier stukken verdeeld en het stuk tuin dat aan
de slaapkamer grenst, is van hem. 'Ik heb alles mathematisch
ingeplant, kijk maar: hier een driehoek, daar wat kegels,
cilinder- en bolvormige boompjes en veel rechte lijnen. Lida
noemt het Italiaans, deze tuinaanleg. Eén ding is zeker: het is
heel wat anders dan die van de buurvrouw.' Dat is waar: aan de
overkant van het tegelpad ligt een stuk 'antroposofische tuin',
waarin allerlei gewassen kris-kras door elkaar groeien en de
grond enigszins hobbelig is.
Gonsalves loopt naar de houten bankjes die tegen de
achterwand van de tuin staan en wijst in de richting van de
Walburgtoren. 'Daar wonen slechtvalken. Al jaren. In de zomer
zit ik graag naar ze te kijken, je ziet ze te hooi en te gras langs
vliegen. Kijk, kijk, daar zit er één in de toren en de ander komt
net aanzweven. Prachtig hè, hoe hun vleugels gaan, het zijn
schitterende beesten!' De enthousiaste heer des huizes vertelt
dat hij af en toe een rondje om de Walburgiskerk wandelt. 'Als
ik bedenk dat daar al eeuwenlang mensen rondlopen, ieder met
zijn eigen problemen, dan kan ik mijn sores, mijn eigen soresjes,
beter aan,' zegt hij. 'Het eeuwenoude doet relativeren, dat geldt
ook voor dit huis en dat geeft mij troost.'
Weer terug in de huiskamer stel ik de vraag toch maar, zij het
beschroomd. Het toeval wil dat het onderwerp van dit artikel
het pand betreft waarvan op de zijgevel een dichterlijke tekst
van ondergetekende is aangebracht. Wat vindt Gonsalves
daarvan? 'Ik ben meer wiskundig ingesteld, dat is duidelijk
hè, en iets minder op poëzie. Maar de gevel wordt enorm veel
gefotografeerd, dat valt me op sinds afgelopen zomer, toen is de
tekst op de muur verschenen,' antwoordt hij. 'Mensen richten
eerst hun telefoon of fototoestel op de gevel en daarna zie je ze
diepzinnig voor zich uit staren.' 'Ik vind het heel erg een tekst
van nu,' vult Stefanski aan. Zelf studeerde ze Nederlands en
werkte ze jarenlang als docent in dat vak. 'Het is een mindful
vers. En ik ken het al bijna uit mijn hoofd!'
Tekst: Eke Mannink
Meer informatie over dit pand is te vinden in de databank van
de Werkgroep Bouwhistorie Zutphen op www.historiezutphen.nl
Zutphensepracht.nl 45