De broodnodige RESTAURATIE van DE NiEUWSTADSKERK
Een hartekreet van Hendrik Haafkens
In Zutphense Pracht en in Zutphen
Monumentaal, de voorloper van de
Zutphense Pracht, kwam de restauratie
van de Nieuwstadskerk regelmatig
aan de orde. De kerk is net als de
Walburgkerk in het laatste kwart van
de 20ste eeuw intensief gerestaureerd.
En dat is maar goed ook, want
de kerk was in een desastreus
slechte staat. Ik bekijk de foto's en
krantenknipsels over de restauratie,
onder het toeziend oog van archivaris
Etienne van den Hombergh, bijna met
plaatsvervangende schaamte. Wat
was de kerk in slechte staat zeg, hoe
hebben 'ze' het zo ver laten komen?
Indrukwekkende toren
De Nieuwstadskerk krijgt door zijn stedelijke
situering en de toch eenvoudige uitstraling
met sobere bakstenen gevels niet al te veel
aandacht in de boekjes over Zutphen. Een
vergelijking met de Walburgiskerk is niet
te maken. Deze Groote Kerk schreeuwt de
bouwkunst bijna uit 'zijn lijf met de rijke
natuursteen details, hoge ramen en tientallen
daken en trotse torens.
Maar schijn bedriegt, Herman Heuver
verantwoordelijk bestuurder van de Rooms-
katholieke parochie leidt me op een vrij
koude dag rond in de kerk. Mijn aandacht
gaat vooral uit naar de toren. Door het
initiatief 'Torens in beweging' heb ik interesse
gekregen om de torens ook eens allemaal te
bezoeken. Eerbiedig moet ik eerst bukken om
het lage toegangspoortje van de toren door
te kunnen gaan. Het is net als bij het graf van
Napoleon, dit is zo ontworpen dat je eerst in
eerbied moet buigen voordat je het graf kan
gaan bekijken. Het verschil is wel dat de toren
van de Nieuwstadskerk er al wel 400 jaar
