Geschiedenis
i
Rondgang door huis, tuin
en atelier
«I
te bevatten. Ook de vloeren zijn behouden
gebleven. Daar prijzen we ons gelukkig
mee. Bij veel panden is vooral in de jaren
zeventig en tachtig van binnen zo'n
beetje alles gesloopt." Hij wijst naar de
vloer aan de tuinkant van de salon. ,,Dat
zijn eikenhouten plankjes op een laag
van teer. Teer wordt na verloop van tijd
hard en moet vervangen worden. Dat is
ook inderdaad gebeurd. Elk plankje is
genummerd en verwijderd, er is opnieuw
teer aangebracht en de plankjes zijn
op maat geschaafd en teruggelegd. Die
timmerman is eindeloos bezig geweest."
Even tijd voor een blik in de geschiedenis:
een meestersmid uit Arnhem kocht in
1866 een stuk grond aan de IJsselkade in
Zutphen. Pas vierentwintig jaar later stond
er een huis op, het huidige Rijksmonument.
Het tuinhuis aan de Berkelzijde verrees
tien jaar daarna. In 1898 werd het pand
gekocht door een advocaat en procureur
uit Zutphen. In 1927 vestigden zich de
gebroeders De Jonge, advocaten, later
bekend geworden als JPR advocaten.
,,De advocaten zijn met weemoed naar
Deventer vertrokken, dat kun je aan alles
merken", zegt Kreymborg. ,,Ze zijn fan van
het gebouw gebleven. We zien ze geregeld
langskomen. En van de advocaten horen
we al die interessante verhalen over ons
pand. Zo is er na de Tweede Wereldoorlog
in het kamertje aan de IJsselkant een klein
filiaal van de Nederlandsche Bank geweest."
Kraamwinkel: ,,Er was een belletje op de
vloer geplaatst waarop de medewerker
bij onraad met zijn voet kon drukken.
Maar dat overkwam hem steeds weer per
ongeluk. Toen heeft hij elke dag voordat hij
zijn werk begon eerst een sigarendoos over
het belletje gezet.
De nieuwe bewoners kunnen anno
2016 weer verhalen aan de geschiedenis
van IJsselkade 21 toevoegen. Zoals de
ontdekking van de marmeren tegels
onder het daaroverheen geplakte tapijt.
Kraamwinkel was weken met een mesje
in de weer om de lijmresten los te
krabben. De tegels liggen in de gang die
in de advocatentijd van voordeur aan de
IJsselkade tot in het tuinhuis doorliep.
Dat is de enige smet die de twee al bij de
eerste bezichtiging opviel: ,,Hoe kan het
dat de gemeente toestemming gaf om een
groot gat te maken in het tuinhuis, een
gemeentelijk monument?"
De Amstelveners waren het er met elkaar
onmiddellijk over eens dat de binnentuin
weer in ere moest worden hersteld. ,,Al
wisten we dat het een gigantische klus zou
zijn", zegt Kraamwinkel. ,,Ik heb nóg lange
armen van het rijden met kruiwagens vol
beton van de fundering."
Een 'heerlijke tuin' vormt de beloning voor
die inspanningen. ,,Ook fijn voor de buren,
die hoeven niet meer tegen het grintdak van
de bijbouw aan te kijken. De buurvrouw zei
het al: leuk, nu zie ik weer méér vogeltjes."
Het tuinhuis heeft een eigen huisnummer
aan de Berkelkade. Het is Kreymborgs
atelier. Waar de salon wordt beschenen
door IJssellicht, weet de beeldend
kunstenaar zich bij haar arbeid hier door
Berkellicht begeleid. Kreymborg werd
als kunstenaar onder meer bekend door
haar 'Troostmonument', een kleurrijke
verzameling van ontelbare zakdoekjes. Het
werd aangekocht door het Lucas Andreas
Ziekenhuis in Amsterdam. Kraamwinkel
is hoornist van beroep, maar is nu adviseur
van de wereldwijde leverancier aan de
Vrije scholen, met muziekinstrumenten als
specialisme.
Net als in de tuin kun je je bij een
rondleiding door het huis nauwelijks nog
voorstellen dat hier allemaal kantoren
waren. ,,Wij zelf ook niet hoor", zegt
Kraamwinkel. ,,Maar gelukkig hebben
we er nog foto's van." Terwijl ze overdag
'gewoon' aan het werk waren, staken ze al
hun vrije tijd in de verbouwing en opzet
van de IJsselsalon. Wat sindsdien ook niet
meer is veranderd. ,,De eerste maanden
kampeerden we in ons eigen huis." Er
moesten ook puzzels worden opgelost.
Bijvoorbeeld in de keuken, op de eerste
verdieping. ,,De keuken is nieuw, die zat
hier nooit. We hebben lang gedacht over
een oplossing waarbij we respect voor het
Zutphensepracht.nl 17