Geschiedenis i Rondgang door huis, tuin en atelier «I te bevatten. Ook de vloeren zijn behouden gebleven. Daar prijzen we ons gelukkig mee. Bij veel panden is vooral in de jaren zeventig en tachtig van binnen zo'n beetje alles gesloopt." Hij wijst naar de vloer aan de tuinkant van de salon. ,,Dat zijn eikenhouten plankjes op een laag van teer. Teer wordt na verloop van tijd hard en moet vervangen worden. Dat is ook inderdaad gebeurd. Elk plankje is genummerd en verwijderd, er is opnieuw teer aangebracht en de plankjes zijn op maat geschaafd en teruggelegd. Die timmerman is eindeloos bezig geweest." Even tijd voor een blik in de geschiedenis: een meestersmid uit Arnhem kocht in 1866 een stuk grond aan de IJsselkade in Zutphen. Pas vierentwintig jaar later stond er een huis op, het huidige Rijksmonument. Het tuinhuis aan de Berkelzijde verrees tien jaar daarna. In 1898 werd het pand gekocht door een advocaat en procureur uit Zutphen. In 1927 vestigden zich de gebroeders De Jonge, advocaten, later bekend geworden als JPR advocaten. ,,De advocaten zijn met weemoed naar Deventer vertrokken, dat kun je aan alles merken", zegt Kreymborg. ,,Ze zijn fan van het gebouw gebleven. We zien ze geregeld langskomen. En van de advocaten horen we al die interessante verhalen over ons pand. Zo is er na de Tweede Wereldoorlog in het kamertje aan de IJsselkant een klein filiaal van de Nederlandsche Bank geweest." Kraamwinkel: ,,Er was een belletje op de vloer geplaatst waarop de medewerker bij onraad met zijn voet kon drukken. Maar dat overkwam hem steeds weer per ongeluk. Toen heeft hij elke dag voordat hij zijn werk begon eerst een sigarendoos over het belletje gezet. De nieuwe bewoners kunnen anno 2016 weer verhalen aan de geschiedenis van IJsselkade 21 toevoegen. Zoals de ontdekking van de marmeren tegels onder het daaroverheen geplakte tapijt. Kraamwinkel was weken met een mesje in de weer om de lijmresten los te krabben. De tegels liggen in de gang die in de advocatentijd van voordeur aan de IJsselkade tot in het tuinhuis doorliep. Dat is de enige smet die de twee al bij de eerste bezichtiging opviel: ,,Hoe kan het dat de gemeente toestemming gaf om een groot gat te maken in het tuinhuis, een gemeentelijk monument?" De Amstelveners waren het er met elkaar onmiddellijk over eens dat de binnentuin weer in ere moest worden hersteld. ,,Al wisten we dat het een gigantische klus zou zijn", zegt Kraamwinkel. ,,Ik heb nóg lange armen van het rijden met kruiwagens vol beton van de fundering." Een 'heerlijke tuin' vormt de beloning voor die inspanningen. ,,Ook fijn voor de buren, die hoeven niet meer tegen het grintdak van de bijbouw aan te kijken. De buurvrouw zei het al: leuk, nu zie ik weer méér vogeltjes." Het tuinhuis heeft een eigen huisnummer aan de Berkelkade. Het is Kreymborgs atelier. Waar de salon wordt beschenen door IJssellicht, weet de beeldend kunstenaar zich bij haar arbeid hier door Berkellicht begeleid. Kreymborg werd als kunstenaar onder meer bekend door haar 'Troostmonument', een kleurrijke verzameling van ontelbare zakdoekjes. Het werd aangekocht door het Lucas Andreas Ziekenhuis in Amsterdam. Kraamwinkel is hoornist van beroep, maar is nu adviseur van de wereldwijde leverancier aan de Vrije scholen, met muziekinstrumenten als specialisme. Net als in de tuin kun je je bij een rondleiding door het huis nauwelijks nog voorstellen dat hier allemaal kantoren waren. ,,Wij zelf ook niet hoor", zegt Kraamwinkel. ,,Maar gelukkig hebben we er nog foto's van." Terwijl ze overdag 'gewoon' aan het werk waren, staken ze al hun vrije tijd in de verbouwing en opzet van de IJsselsalon. Wat sindsdien ook niet meer is veranderd. ,,De eerste maanden kampeerden we in ons eigen huis." Er moesten ook puzzels worden opgelost. Bijvoorbeeld in de keuken, op de eerste verdieping. ,,De keuken is nieuw, die zat hier nooit. We hebben lang gedacht over een oplossing waarbij we respect voor het Zutphensepracht.nl 17

Periodiekenviewer van Erfgoedcentrum Zutphen

Zutphense Pracht (vanaf 2012) | 2016 | | pagina 17