Bewonersgeschiedenis
maar voorlopig prima. "Wel komt er nog wel een ouderwetse
markies aan de winkelpui, want "s zomers schijnt de zon de
hele dag op deze kant van de markt."
Bordestrap
Via een smalle bordestrap aan de rechterkant van het pand
kom je in het drie lagen tellende bovenhuis. Het eerste trapdeel
is door de aannemer naar voren verplaatst en het tweede deel
rechtgemaakt en naar achter geplaatst. Zo ontstond meer
draairuimte op de bordessen. Het eerst stuk van de trap zit
met scharnieren aan het bordes vast. "Door de trap omhoog
te tillen, kunnen we in de ruimte eronder onze fietsen stallen,"
legt Gérardine uit. "Die oplossing zagen we bij de buren."
Op de eerste en tweede woonlaag zijn tijdens de renovatie
in de jaren negentig originele details uit verschillende
periodes teruggebracht of behouden, zoals oude vloerdelen,
balkenplafonds, schouwen, middeleeuwse muurnissen en
negentiende-eeuwse zitvensterbanken. "In de woonkamer
hebben we alleen een gipsplaten tussenwandje weggehaald
en wat stucwerk verwijderd, waardoor de kloostermoppen
zichtbaar werden." Ook hebben ze de vloer in de kamer boven
de woonkamer meteen geïsoleerd. "Daar slaapt onze dochter.
Het was zo gehorig, dat ze alles van beneden letterlijk kon
verstaan."
Renoveren
De rest wilden ze gewoon zo laten. "Maar je gaat je op den
duur toch aan dingen storen. En pak je het een aan, dan moet
je het andere ook doen," aldus Gérardine. In de woonkamer
is ten slotte een nieuwe houten vloer gelegd en de toegang
naar het trapbordes vergroot met een dubbele deur. Op de
tweede verdieping komt tussen de slaapkamer voor en achter
nog een grote inloopkast en een douche met wc. De bovenste
verdieping is opgedeeld in drie ruimten die na de oorlog zijn
afgetimmerd met zachtboard. Door een luikje in het verlaagde
plafond, kijk je op de oude kapconstructie. "Deze verdieping
gebruiken we uitsluitend voor logés en opslag. Hier gaan we niets
aan doen, tenzij we de loterij winnen. Bovendien moet er nog iets
te renoveren overblijven voor de volgende eigenaar, want dit is
geen huis waar je altijd blijft wonen. Als we zeventig zijn, redden
we al die trappen niet meer."
I>1-: K( >MM(, VAM ZWIvDKN
Groenmarkt 13 heeft net als veel andere Zutphense
monumenten een 19e-eeuwse gevel met een
kroonlijst, maar de oorsprong van het huis is veel
ouder. In een akte uit 1392 wordt het huis voor het
eerst vermeld als erfenis van ene Gert Woltersoens.
Mogelijk staan in andere bronnen nog vroegere
vermeldingen opgetekend. Uit andere aktes blijkt, dat
het huis een achteruitgang heeft aan de Heukestraat.
In de eeuwen daarna is het huis achtereenvolgens
eigendom van de familie Exsen, Rueter, Brantz,
Lockhuisen/Boelinck, Sticht, Overdorp, Reinders, Van
Rhee, Janssen/Hissink, Schaap, Velders en Roekers.
Het huis werd echter niet altijd door deze eigenaren
bewoond. In 1897 verkoopt koopman Jacob Richard
van Roekel het huis aan Mozes Hoek, die er een
manufacturenzaak in vestigt. Het achterhuis aan de
Heukestraat is dan in gebruik als pakhuis en blijft in
Roekels bezit. In 1917 wordt het pakhuis verkocht
aan Johan Rietberg, wiens zoon Johan er in 1933
zijn bekende puddingfabriek begint. In 1923 wordt
Groenmarkt 13 verkocht aan drukker en uitgever
W.J. Thieme, die al panden aan de Groenmarkt en
de Heukestraat bezat. Groenmarkt 13 werd mogelijk
gebruikt voor opslag van papier en boeken.
Emy Vesseur
