Walburgiskwartet Geschiedenis van het koken Verzamelaar winkeliersechtpaar Kerstens, gebruikte de zolder als opslagruimte voor petten. De familie was wijd en zijd bekend om de petten die zij maakte voor politieagenten, postbodes en andere functionarissen. Mevrouw Kersten heeft het er altijd moeilijk mee gehad dat zij het huis moest verlaten. Twee jaar geleden overleed zij. Blekman: "Haar dochter kwam kortgeleden langs om een kijkje te nemen. Zij had de passpiegel bij zich die haar moeder in de winkel gebruikte. Die heb ik op dezelfde plek terug gehangen." Ook kreeg Blekman een oude foto waarop de grootouders van de dochter staan, de eerste generatie Kerstens die meer dan honderd jaar geleden begon met het maken en verkopen van petten. Deze foto hangt nu in de gang, op de plek waar hij genomen is. De lange gang op de begane grond wordt gebruikt door het winkelend publiek. Via de winkel kunnen zij de gang inlopen, langs de werkplaats waar Theo Dekker zijn violen maakt. Het is een bijzonder ambacht waarover hij graag uitleg geeft. "Ik gebruik sparren- en esdoornhout voor de achterkant en het voorblad van een viool. Met het maken van een viool ben ik ongeveer 120 uur bezig", vertelt hij. Daarna moet het kale hout - het witte hout noemt Dekker het - worden gelakt. Het aantal lagen verschilt, maar na elke laag volgt een droogtijd van een week. De verhalen die Dekker vertelt, lijken perfect te passen in het 18e eeuwse, sfeervolle huis. Hij herinnert zich de zomer van 2008. "Het was op een zondag, het was windstil, 's avonds tussen 19.00 en 20.00 uur. De burgemeester die in het gemeentehuis zijn werk voor maandag aan het voorbereiden was, vertelde mij later dat hij een enorme knal hoorde. Hij schrok ervan. Er bleek een enorme tak van een boom naast de Sint Walburgiskerk te zijn afgebroken." De grote boom was ziek en moest gekapt worden. Theo Dekker meldde bij de gemeente dat hij het hout - het was een esdoorn, het hout waarvan de achter- en zijkant van een viool worden gemaakt - wel wilde kopen. "Plotseling was ik eigenaar van een boom", vertelt de vioolbouwer. Dekker gebruikte het esdoornhout om - zoals hij het zegt - een kwartet te maken. Vier instrumenten voor een strijkkwartet: een cello, een altviool en twee violen. In de winkel liggen ansichtkaarten met een foto van dit 'Walburgiskwartet'. Naast het atelier is de vroegere keuken die nu ook als winkelruimte wordt gebruikt. Een forse schouw met vlekkerige bruinzwarte tegels herinnert aan vroeger tijden: het is de oude vuurplaats. Judith Blekman was destijds niet zo gecharmeerd van de tegels en wilde ze eraf halen. Maar dat mocht niet. De stadsarcheoloog vertelde haar dat het bijzondere schildpadtegels zijn uit de 17e eeuw. Naast de vuurplaats staat een houtkachel waarop later gekookt werd. "De geschiedenis van het koken zie je hier", merkt Dekker glimlachend op. Boven hem is nog een roede de zien waaraan vroegere bewoners hun worsten te drogen hingen. De oudste bebouwing op de plaats van Laarstraat 7 stamt uit 1450. Het is mogelijk dat delen van de kelder en de oude keuken nog uit die tijd stammen. In een van de hoeken van de keuken heeft oorspronkelijk een waterpomp gezeten. In een andere hoek, tegen de buitenmuur, zit een enorme stenen constructie die volgens Dekker vermoedelijk als kolenopslag heeft gediend. Het luik waardoor de kolen naar binnen werden gestort, is nu een raam dat voor wat daglicht zorgt. Ter hoogte van de keuken in de gang is naast een zijdeur een klein luik zichtbaar. Het was een zogeheten cisterne, een opvangplek voor regenwater. Het water werd via de regenpijp in de cisterne geleid - het stucwerk rondom de pijp is nog zichtbaar - en gebruikt als kook- en drinkwater. Omdat het pand uit twee naast elkaar gelegen huizen bestaat, zijn er ook twee gangen. Op de vloer van de gang achter de niet meer gebruikte voordeur van nummer 7a liggen nog originele tegels uit vermoedelijk 19e of 18e eeuw. Tijdens de oorlog hebben de toenmalige bewoners die gang gebruikt om brandhout in op te slaan. Bij het hakken daarvan zijn veel tegels echter onherstelbaar beschadigd. De lange gang van het winkel- en Zutphensepracht.nl 33

Periodiekenviewer van Erfgoedcentrum Zutphen

Zutphense Pracht (vanaf 2012) | 2015 | | pagina 33