Walburgiskwartet
Geschiedenis van het koken
Verzamelaar
winkeliersechtpaar Kerstens, gebruikte de
zolder als opslagruimte voor petten. De
familie was wijd en zijd bekend om de petten
die zij maakte voor politieagenten, postbodes
en andere functionarissen. Mevrouw Kersten
heeft het er altijd moeilijk mee gehad dat zij
het huis moest verlaten. Twee jaar geleden
overleed zij. Blekman: "Haar dochter kwam
kortgeleden langs om een kijkje te nemen. Zij
had de passpiegel bij zich die haar moeder in
de winkel gebruikte. Die heb ik op dezelfde
plek terug gehangen." Ook kreeg Blekman
een oude foto waarop de grootouders van de
dochter staan, de eerste generatie Kerstens
die meer dan honderd jaar geleden begon
met het maken en verkopen van petten. Deze
foto hangt nu in de gang, op de plek waar hij
genomen is.
De lange gang op de begane grond wordt
gebruikt door het winkelend publiek. Via
de winkel kunnen zij de gang inlopen,
langs de werkplaats waar Theo Dekker
zijn violen maakt. Het is een bijzonder
ambacht waarover hij graag uitleg geeft.
"Ik gebruik sparren- en esdoornhout voor
de achterkant en het voorblad van een
viool. Met het maken van een viool ben ik
ongeveer 120 uur bezig", vertelt hij. Daarna
moet het kale hout - het witte hout noemt
Dekker het - worden gelakt. Het aantal
lagen verschilt, maar na elke laag volgt een
droogtijd van een week. De verhalen die
Dekker vertelt, lijken perfect te passen in het
18e eeuwse, sfeervolle huis. Hij herinnert
zich de zomer van 2008. "Het was op een
zondag, het was windstil, 's avonds tussen
19.00 en 20.00 uur. De burgemeester die in
het gemeentehuis zijn werk voor maandag
aan het voorbereiden was, vertelde mij later
dat hij een enorme knal hoorde. Hij schrok
ervan. Er bleek een enorme tak van een
boom naast de Sint Walburgiskerk te zijn
afgebroken." De grote boom was ziek en
moest gekapt worden. Theo Dekker meldde
bij de gemeente dat hij het hout - het was
een esdoorn, het hout waarvan de achter- en
zijkant van een viool worden gemaakt - wel
wilde kopen. "Plotseling was ik eigenaar
van een boom", vertelt de vioolbouwer.
Dekker gebruikte het esdoornhout om -
zoals hij het zegt - een kwartet te maken.
Vier instrumenten voor een strijkkwartet:
een cello, een altviool en twee violen. In de
winkel liggen ansichtkaarten met een foto
van dit 'Walburgiskwartet'.
Naast het atelier is de vroegere keuken die
nu ook als winkelruimte wordt gebruikt. Een
forse schouw met vlekkerige bruinzwarte
tegels herinnert aan vroeger tijden: het is
de oude vuurplaats. Judith Blekman was
destijds niet zo gecharmeerd van de tegels
en wilde ze eraf halen. Maar dat mocht
niet. De stadsarcheoloog vertelde haar dat
het bijzondere schildpadtegels zijn uit de
17e eeuw. Naast de vuurplaats staat een
houtkachel waarop later gekookt werd. "De
geschiedenis van het koken zie je hier",
merkt Dekker glimlachend op. Boven hem
is nog een roede de zien waaraan vroegere
bewoners hun worsten te drogen hingen.
De oudste bebouwing op de plaats van
Laarstraat 7 stamt uit 1450. Het is mogelijk
dat delen van de kelder en de oude keuken
nog uit die tijd stammen. In een van de
hoeken van de keuken heeft oorspronkelijk
een waterpomp gezeten. In een andere
hoek, tegen de buitenmuur, zit een enorme
stenen constructie die volgens Dekker
vermoedelijk als kolenopslag heeft gediend.
Het luik waardoor de kolen naar binnen
werden gestort, is nu een raam dat voor wat
daglicht zorgt. Ter hoogte van de keuken in
de gang is naast een zijdeur een klein luik
zichtbaar. Het was een zogeheten cisterne,
een opvangplek voor regenwater. Het water
werd via de regenpijp in de cisterne geleid -
het stucwerk rondom de pijp is nog zichtbaar
- en gebruikt als kook- en drinkwater.
Omdat het pand uit twee naast elkaar gelegen
huizen bestaat, zijn er ook twee gangen. Op
de vloer van de gang achter de niet meer
gebruikte voordeur van nummer 7a liggen
nog originele tegels uit vermoedelijk 19e
of 18e eeuw. Tijdens de oorlog hebben de
toenmalige bewoners die gang gebruikt om
brandhout in op te slaan. Bij het hakken
daarvan zijn veel tegels echter onherstelbaar
beschadigd. De lange gang van het winkel- en
Zutphensepracht.nl 33