m
4
JU
wm i
Statig Patriciërshuis
Balkon
1
1111
loop der tijd zijn samengevoegd." Twee van de drie huizen
werden begin 17e eeuw bij elkaar getrokken; van het middelste
en het rechter huis werd toen één pand gemaakt. Hanna laat zien
dat de huidige gang en het aangrenzende voorkamertje ooit één
huis zijn geweest. "Dat huis eindigde bij de trap, want daar begon
het straatje. Omdat er twee etages op zijn gezet, moest het dak
worden verhoogd. Aan de eiken balken die toen zijn aangebracht
is te zien dat de eiken in 1610 zijn gekapt en dat het hout in 1611
in het huis is verwerkt."
Onder de woonkamer ligt een kelder, die Hanna bij toeval heeft
ontdekt toen een deel van de vloer gerepareerd moest worden.
"Er zit een boog in, die dichtgemetseld is toen de rioleringen zijn
aangebracht. Die boog schijnt de toegang geweest te zijn naar
een onderaardse gang, die uitkwam in de kerktoren. Het was
een ontsnappingsroute voor de soldaten die via het huis waren
gevlucht."
In de 19e eeuw had de Zutphense verdedigingsmuur geen functie
meer en werd hij op veel plekken gesloopt. Bij het 's-Gravenhof
verdwenen behalve de muur ook de Vischpoort en een deel van
de huizen die aan de poort grensden. Dat gebeurde rond 1870,
toen statige patriciërshuizen in de mode waren. Begrijpelijk
dus dat bij de twee reeds samengevoegde huizen nóg een huis
getrokken werd. Om er één geheel van te maken kwam er aan
de voorkant een nieuw front, werd het linkerhuis opgehoogd
en kreeg het op de derde verdieping dezelfde zolderraampjes als
in de huizen ernaast. Op de zolderkamers aan de rechterkant
liggen eiken vloeren, in het linkerdeel zijn die van grenenhout.
"Daaraan kun je zien dat deze verdieping er later bij is
gekomen", legt Hanna uit. "Want in de 19e eeuw werd voor
vloeren geen eikenhout meer gebruikt, maar grenen." Ook van
binnen werd de boel aangepakt. "Alles is opnieuw ingedeeld. De
woonkamer kwam erbij, de gang werd belegd met granito. De
stadsmuur werd doorgebroken, daar mochten ramen in. Daar
kwamen de keuken, het tuinhuisje en de hal. Toen de dochter
van de toenmalige bewoner in 1911 trouwde, betrokken zij en
haar kersverse echtgenoot de keuken en het tuinhuisje aan de
achterkant. Er werd een etage bovenop gezet en voila: de dochter
en haar man hadden hun eigen huis!"
Omdat er zoveel aan het pand gesleuteld is, zijn er stijlelementen
terug te vinden uit verschillende periodes. De schouw in de
galerie is empire (begin 19e eeuw), die op de eerste verdieping
is biedermeier (1815-'48). Aan de oude indeling van het huis
heeft Hanna niets veranderd. "De architect wilde in de gang
een open keuken maken, maar dat wou ik niet want dat hoort
hier niet." Wel heeft ze centrale verwarming en sanitair laten
aanbrengen. "En verder heb ik de woning zoveel mogelijk naar
de oorspronkelijke toestand teruggehaald. Ik heb het uitgekleed,
bloot gemaakt. Daarmee bedoel ik dat ik alles heb weggehaald
wat er niet in thuishoorde, zoals de verlaagde plafonds."
Ze is bovenaan begonnen, bij het dak. "De eerste zolder was
onbeschoten, door de dakpannen keek je zo naar buiten.
Toen dat gerepareerd was heb ik de zolder in slaapkamers
verdeeld. Elke tien jaar heb ik een deel gedaan." Ze voegde de
luiken toe, herstelde de dichtgetimmerde deurpanelen, maakte
de haard open en had het plafond weg willen halen om de
moederkindbalken terug te halen. "Maar die bleken niet mooi te
zijn." Op de resten van de stadsmuur heeft ze een balkon laten
maken. De gaten waardoor de soldaten konden ontsnappen zijn
goed te zien. De bijkeuken van haar grootouders is bij de keuken
'K
i/"t
