De IJsselkade
Blij met de bomen
Op de website staat een lange reeks projecten, van paleistuinen
tot crematoria tot speeltuinen. Voor Reinier was het een beetje
thuiskomen, omdat zijn roots in Zutphen liggen. Hij kocht
het pand in 1998, nadat het al drie jaar had leeg gestaan. "Die
leegstand is voor mij onbegrijpelijk, omdat het zo'n prachtig
pand is met uitzicht op de IJssel. Zo'n kantoorhuisvesting
komt de collegiale sfeer ten goede. Iedereen heeft hier een
mooie ruime werkplek met de mogelijkheid om ramen open
te zetten en even op het balkon koffie te drinken met uitzicht
op de stad. Zelf geniet ik ook erg van de zomerse geluiden van
ouders en kinderen bij de waterplaats langs de IJssel. Ik vind
het merkwaardig dat kantoren kiezen voor anonieme plekken
op een industrieterrein, waar geen raam open kan, terwijl dit
soort plekken te koop of te huur zijn." Smits zwom als kind in
de IJssel van Eefde naar de ruïne Nijenbeek. Zijn grootvader van
moeders kant, Vrugtman, was stadsbeiaardier. "Er gaat een mooi
verhaal over hem,"vertelt Smits. "Op een dag liet hij de sleutel
van de torenkamer aan de buitenkant in het slot zitten. Hij zat
opgesloten en vroeg zich af hoe lang het zou duren voor iemand
hem zou zoeken. Hij besloot zijn marktconcert aan te passen en
speelde 'In naam van oranje doe open de poort'. Hij herhaalde
het tot vervelens toe en dat werkte. Al snel beklom iemand de
toren om hem te bevrijden."
Het pand, dat het echtpaar Smits in 1998 aantrof, zag er
uitgewoond uit. Op de wanden zat jute betengeling en daarachter
zaten kranten uit de oorlogsjaren. Het pand bestaat uit een
beneden- en bovenhuis met aparte opgang. Als je voor het
pand staat, zie je dat het één geheel is en de aparte opgang later
moet zijn gerealiseerd. De IJsselkade dateert van 1860 en de
splitsing van het pand is waarschijnlijk rond 1900 gerealiseerd.
Oorspronkelijk was het een statig woonhuis met koetshuis aan
de Oude Wed, voorzien van zonneblinden aan alle ramen. Die
zonneblinden zijn in de loop der jaren verdwenen. In 2002
bood de gemeente Zutphen een mogelijkheid aan om met een
aanzienlijke subsidie weer zonneblinden aan te brengen bij
de vensters. Smits maakte daar graag gebruik van om de oude
De huizen aan de IJsselkade dateren van 1860. Voor die tijd was Zutphen een echte vestingstad
meer gericht op defensie dan op handel, met een ring van wallen en grachten en daarachter
de stadsmuur. Zutphen was net als Doesburg, Deventer, Zwolle en Kampen onderdeel van de
IJssellinie bedoeld om de vijand tegen te houden. De grond rond de stad was militaire grond in
bezit van het ministerie van oorlog. Rond 1850 veranderde er wat in het defensiebeleid, waardoor
Zutphen de kans kreeg de gronden rond de stad te kopen. Er kwamen nieuwe havens en een brug
en er werd een prijsvraag uitgeschreven voor de inrichting van de IJsselkade. Die prijsvraag werd
gewonnen door architect A.B.W. Langenberg. De kavels aan de IJsselkade werden aan particulieren
verkocht onder voorwaarde dat binnen 18 maanden moest worden gebouwd volgens nauw
omschreven bepalingen. Voor de hoekpanden bij de Marspoortstraat was er al een vastgestelde
geveltekening in ronde vorm. Tot op de dag van vandaag bepaalt het ontwerp van architect
Langenberg het fraaie aangezicht van de stad.
7
