Een fiets in een middeleeuwse stad
jfinr
II is
De maquettes van Constant Willems
Niemand kent het Nieuwstadskwartier zo goed als Constant
Willems. In de zeventiger jaren bracht hij daar alle huizen in
kaart als bouwkundig tekenaar in dienst van architectenbureau
Heineman (nu VBW- architecten). Alle gevels heeft hij er op
gemeten. “Daar begon mijn liefde voor Zutphen,” vertelt hij. “Ik
ben er direct naar een huis gaan zoeken.” Volgens Willems was
de Nieuwstad destijds behoorlijk verkrot. De sloophamer was
er al gehanteerd en maakte van de Polsbroek een kale vlakte. Er
waren plannen voor een verkeersader door de Nieuwstad. De
toenmalige wethouder Gé Baas-Goosen had rigoureuze plannen.
In diezelfde tijd is ook Het Oude Bornhof nog maar net aan haar
vernieuwingsdrang ontsnapt. Gelukkig was er genoeg verzet
tegen de sloopplannen. Het Wijnhuisfonds was al actief en de NV
Stadsherstel werd net opgericht met het doel om monumenten te
restaureren.
architectenbureau kreeg ik de kans om aan grote restauraties
mee te werken en in de avonduren haalde ik de benodigde
bouwkundige diploma’s.
Hobby en werk vielen bij Constant Willems volledig samen. Huis
Bergh in ’s Heerenberg was een van zijn mooiste projecten. Na
het opmeten van het gehele kasteel bouwde hij er zes maquettes
van. Die maquettes waren aanvankelijk alleen hobby, net als
modelbouw van schepen, maar het architectenbureau had al
snel in de gaten dat die maquettes ook voor hen heel bruikbaar
waren. Veel van Willems maquettes waren puur functioneel
en zijn waarschijnlijk verloren gegaan. Maar een groot aantal
heeft hij nog zelf in huis of staan in musea. In Zutphen leerde
Willems de stadsarcheoloog Michel Groothedde kennen, die in
1994 de werkgroep bouwhistorie oprichtte met de toenmalige
stadsarchivaris Richard Hermans. Vanaf het begin was Willems
erbij betrokken en al enige jaren is hij voorzitter. Het is een zeer
actieve werkgroep, die voortdurend op pad is om bouwhistorisch
onderzoek te doen, cursussen aanbiedt en ook rondleidingen
verzorgt.
Op zolder
Het vervroegde pensioen was voor Willems geen dramatisch
einde van zijn carrière. Hij bouwt rustig door op de zolder van
zijn huis aan de Kuiperstraat. De meest fraaie maquettes komen
daar tot stand. Al 37 jaar woont hij met zijn vrouw en kinderen in
Huis Bergh
“Ik heb in mijn leven maar één sollicitatiebrief geschreven,”
vertelt Willems. “Ik had havo gedaan en kwam uit militaire
dienst. Ik wist niet wat ik wilde, maar een buurman van mijn
vroegere klassenleraar adviseerde me te solliciteren bij het
architectenbureau in Velp. Hij kende mijn interesse voor kastelen.
Ik werd er aangenomen zonder enige bouwkundige ervaring
en ben er (met een kleine onderbreking in de tachtiger jaren)
tot mijn vervroegde pensioen gebleven. Ik bouwde al huizen in
de box en was altijd al geïnteresseerd in geschiedenis. Bij het