1
1
Rodetorenstraat 51/Ravenstraatje 3
1
Meer informatie: www.museumwinkelhetsnoepje.nl
Ton van Ingen Schenau
Beknopte historie
Meer informatie is te vinden in:
ZAP 58:Bert Fermin, Michel Groothedde en Jeroen Krijnen
2010: Elf eeuwen historie in en onder Rodetorenstraat 51.
Archeologische begeleiding en bouwhistorisch onderzoek.
Tweehonderdvijftig soorten snoep
Met het nostalgisch snoepwinkeltje en twee tentoonstellings
ruimten in Ravenstraatje 3 is het project nog lang niet afgerond.
“Die snoepwinkel was eigenlijk maar een geintje, maar dat
blijkt een gouden greep,” vertelt Bosheide. “Het idee is vijf jaar
geleden op vakantie in Frankrijk ontstaan. Op TV zag ik een
film over nostalgische Franse snoepjes. Het leek me wel leuk
voor mijn vrouw Heidi om daar een winkeltje in te beginnen.
De volgende dag zijn we een serie winkels afgegaan en hebben
we veertig doosjes Franse snoepjes gekocht. Via internet heeft
zij daarna de Nederlandse importeurs opgezocht en zo hebben
we een voorraad opgebouwd. Tijdens het museumweekend in
2012 is de winkel voor het eerst open gegaan. We kregen toen
de vraag waarom we geen Hollandse snoepjes verkochten. Het
balletje is toen verder gaan rollen en inmiddels hebben we meer
dan tweehonderdvijftig soorten Hollandse-, Belgische-, Franse-,
Zweedse-, Engelse-, en Duitse snoepjes in huis. Verder zijn we
gespecialiseerd in snoep voor mensen met voedselallergie. We
exporteren zelfs naar Australië en Canada. Museumwinkel Het
Snoepje is van woensdag tot en met zaterdag van 10 tot 18 uur
geopend. De bibliotheek is alleen op afspraak en tijdens het
monumentenweekend te bezichtigen.
In 1845 stichtte de bewoner van het pand Christiaan Henny
(kruidenier en raadslid) met Gerrit Jan Dercksen (handelaar
in schors en effecten) er een brandverzekeringsmaatschappij
‘De Nederlanden 1845’. In de volksmond werd dat al gauw
‘De Zutphense’ en later ‘De Brandkas van Henny’. Na een
fusie met de Nationale Levensverzekeringsbank in 1963 werd
de naam veranderd in Nationale Nederlanden, een onderdeel
van de ING Groep In het pand zat daarna nog enige tijd
een kunstgalerie en daarna een verzekeringskantoor. De
huidige eigenaar/bewoner heeft in het pand een nostalgisch
snoepwinkeltje gevestigd en de binnenplaats getransformeerd
tot een bibliotheek annex vergaderruimte.
voorzien. Een mooie plek om de kloosterbibliotheek van het
Kruisherenklooster, die ik in 2009 via internet gekocht had,
onder te brengen. Het probleem was alleen dat de bijbehorende
boekenrekken er niet in pasten. Er moest 24 meter aan kasten
een plek krijgen. Die waren vier meter hoog. Daarvoor moest
de binnenplaats worden uitgediept. In overleg met de gemeente
werd daar archeologisch en bouwhistorisch onderzoek gedaan.
Na veel getouwtrek kreeg ik een bouwvergunning en konden
de boekenrekken met hun inhoud een plek in de bibliotheek
krijgen. Alleen het glas in de binnenkoepel moet nog vervangen
worden. Daar komen de glas- in loodramen van de kapel van het
Rooms Katholieke Walburgisziekenhuis in. Die heb ik twee jaar
geleden kunnen kopen van een oude verzamelaar.‘Spei Meae
Anchoram In Deo Figo’ (Ik vestig het anker van mijn hoop
op God) staat erin. In de bibliotheek kunnen vergaderingen,
workshops en lezingen voor kleine groepen worden gehouden.
Er zijn al drie lezingen geweest over het nieuwe personenrecht.
Er staat ook een Fra nse tafel die uitgeklapt vijftien meter lang
is. Een mooie plek ook voor het jaarlijkse diner van het bestuur
van de Nationale Nederlanden”.
Bij archeologisch onderzoek in 2010 is op het achterterrein van
Rodetorenstraat 51 en Ravenstraatje 3 nog een stukje bestrating
uit de 15e eeuw gevonden. Vanaf de late middeleeuwen zijn
deze panden met elkaar verbonden via een binnenplaats.
De Naam Gruythuis (Ravenstraatje 3) duidt erop dat in die
panden gruyt, een ingredient bij de productie van bier, werd
gemalen. Dat gebeurde tussen 1648 en 1688 in het pand Rode
Torenstraat 51 met een rosmolen. Waarschijnlijk is het huis
in vroeger eeuwen gebruikt als een pakhuis en woonden de
eigenaren destijds elders.
ïl