De successtory van de Zutphense fluisterboot s' 7 ISliÏGfi'Swl m Een historische stad als Zutphen heeft behoefte aan ambassadeurs. Voor de levendigheid en het economisch klimaat zijn toeristen immers hard nodig. Jan Nieuwburg en Yde Potma maken zich met hun fluisterboten ai zestien jaar onmisbaar ais ambassadeurs van Zutphen. We zijn een beetje 'Zutphengek', vertelt Yde Potma, evenals Jan Nieuwburg, bestuurslid van de Stichting Toeristisch varen Zutphen. Terwijl elders moeizaam naar vrijwilligers wordt gezocht, beschikt de Stichting over een club van drieëndertig 'olde mannen' die zich schipper van de Fluisterboot mogen noemen. Valt er iemand af dan is er een wachtlijst van liefrebbers, die graag schipper willen worden. Met de kaartverkopers mee, bestaat de club uit vijfenveertig vrijwilligers. Hoe het komt dat er zoveel mensen schipper willen worden? "Niet iedereen heeft zin in mantelzorg na zijn pensioen," denkt Nieuwburg. In 1997 werd de eerste boot, een Giethoornse punter, te water gelaten en direct in het eerste proefjaar kreeg de boot 1500 bezoekers. Een jaar later kon al een tweede boot worden aangeschaft. Nu zijn er zes fluisterboten, allen voortgedreven door elektromotoren en dus geruis- en stankloos. Het aantal bezoekers is gestegen tot dertigduizend per jaar. Zo'n stroom bezoekers verwerken lukt alleen als je het allemaal goed organiseert. "We hebben alle touwtjes zelf in handen", aldus Nieuwburg. In het verleden verzorgde het VVV de aanmeldingen, maar toen er sprake was van een flinke prijsverhoging van deze dienstverlening, ging Nieuwburg niet akkoord. "Dan doen we het zelf' besloot het bestuur en Yde Potma, oud directeur van de Hanzehof, nam de taak op zich om de aanmelding via internet te regelen en op zich te nemen. "Daar hebben we flink wat mee bespaard," merkt Potma op. "We hadden nu ook geen nadeel van het faillissement van het VVV. Via internet kunnen mensen zich op onze website aardig zelf redden." Toch is er dagelijks wel een telefoontje over bijzonderheden en in de vijf maanden dat de fluisterboot vaart, kan het druk zijn aan de telefoon. Geen zomervakantie dus? Potma rouwt daar niet om. "Het is vrijwilligerswerk waar je veel voor terug krijgt," vinden Potma en Nieuwburg. Ze scheppen er duidelijk plezier in om samen de kar (in dit geval boot) te trekken. "We kunnen echt niet meer van elkaar af' grapt Nieuwburg. Mooie ontwikkelingen zijn de

Periodiekenviewer van Erfgoedcentrum Zutphen

Zutphense Pracht (vanaf 2012) | 2013 | | pagina 32