■J
Hole-,
BruSSfeL
'i
ten3, werd dat door de kunstenaar als een ramp ervaren. Hij
schreef zijn ouders, dat hij nu geen mogelijkheid meer had om
te werken en te exposeren:
"Ik ben aan het einde van mijn krachten. Ik kan de strijd niet langer vol
houden. Ik wil werken, werken, en de middelen daartoe ontbreken me."
Door het vertrek naar Zuid Afrika van zijn vriend Greshoff, die
er als kunstcorrespondent voor de NRC in Brussel wat bijver
diende, kon hij diens positie overnemen met de daaraan ver
bonden inkomsten. Zo kwam er gelukkig toch weer wat geld
binnen. Hij heeft het werk twee jaar gedaan.
Verder besteedde hij zijn tijd in Ukkel vooral aan het maken
van pentekeningen en aan beeldhouwwerk, waarvan hierbo
ven een voorbeeld. Uit die tijd stamt ook de afbeelding van
het album amicorum met daarop een tekening die Van Doorn
gemaakt had voor zijn vrouw. Afgezien van een dreigende
komst van de oorlog, lijkt Van Doorn een prettige tijd in Ukkel
te hebben gehad. Hij raakte er bevriend met de dichter Jan van
Nijlen, die hij ontmoet had op de bijeenkomsten bij Greshoff
en die vlak bij Tinus bleek te wonen.
Maar ook in Ukkel kon hij de Nazi's niet ontlopen. Twee jaar
later, op 17 mei 1940, trok het Duitse leger Brussel binnen. De
dag van de intocht werd de dag, dat het echtpaar Van Doorn-
Vermeulen een eind aan hun leven maakte.
Het duurde enige tijd voor het nieuws in Nederland bekend
raakte, want pas op 11 juni 1940 stond in de Maasbode onder
de kop 'Bij het overlijden van Tinus van Doorn'o.a. het volgen
de te lezen: "Men schrijft ons: Met Tinus van Doorn, wiens over
lijden in het Avondblad van gisteren is gemeld, verliest de heden-
daagsche Nederlandsche beeldende kunst een van die stille en wat terzijde staande
figuren, wier werk echter toch het zijne er toe bijdraagt, haar richting en beteekenis
te geven."
De bewuste 'men' uit het bovenstaande in De Maasbode kan bijna niemand
anders zijn dan de Vlaamse dichter Jan van Nijlen. Jan van Nijlen woonde om
de hoek bij Tinus en Akkie en trok regelmatig met Tinus op. Hij was ook degene,
die ontdekte dat er in huize Van Doorn wat aan de hand was. De vorige dag was
hij nog bij het echtpaar op bezoek geweest en hij wilde nog even iets met Tinus
bespreken. Maar er werd niet opengedaan. Naderhand bleek, dat beiden over
leden waren.
In het bovengenoemde artikel in De Maasbode ver
meldde 'men' over Akkie nog: "In zijn vrouw, die met
hem is omgekomen, heeft hij, vele moeilijke jaren een
grooten steun gehad. Zij moet zeer verdienstelijk piano hebben gespeeld en ik
herinner me breiwerk van haar, met de wonderlijkste figuren van dieren en vogels
in geometrische ornamenten, dat artistiek een ongetwijfeld meer dan gewone
begaafdheid verried."
Zoals uit de bijgevoegde advertentie blijkt, kwamen de ouders van Tinus pas
op 10 juni 1940 te weten wat er met hun zoon en schoondochter was gebeurd
en nog wel via de krant. Hetzelfde overkwam waarschijnlijk ook de beide zonen
van Akkie.
Voor mij was het vreemd te vernemen, dat de namen van Van Doorn en zijn
vrouw vermeld staan op het oorlogsgedenkteken voor de Barchemse kerk. In
deze gemeenschap leeft blijkbaar de gedachte, dat het echtpaar tot de Bar
chemse slachtoffers van de oorlog behoort, ook al waren zij twee jaar voor het
gebeuren al uit Barchem vertrokken. Een goede gedachte, dat ze in Barchem
gezien worden als oorlogsslachtoffers, want dat waren ze zeker.
S>vK
Album amicorum van Akkie.
Heden ]a2en wt) in het
Avondblad van de Nw.
Row. Crt. het ontstellende
bericht, dat onze lieve
Zoon en Broer
TINUS VAN DOORN,
en zijn beste Vrouw
ANNIE VERMEULEN
In hun woonplaats Uccle
bij Brussel om het leven
zijn gekomen.
Namens de diepbedroefde
familie.
M. J.
VAN DOORN Sr.
1940.
4997
Oegstgeest, 10 Juni
Julianalaan 9.
Barchems oorlogsmonument
