BOEIJINK NEEMT AFSCHEID VAN ZIJN BOERDERIJTJE.
schreef Tonnet een brief aan de Koningin met het ver
zoek een onpartijdig onderzoek in te stellen. Hij ad
viseerde haar de burgemeesters van Laren, Lochem,
Zaltbommel en Vorden evenals notaris Everwijn te
schorsen zolang het onderzoek liep. De Koningin
reageerde niet.
Voor de landelijke pers was de affaire Boeijink een
welkom onderwerp, vooral voor de kranten ter linker
zijde. Het Volk wijdde op 20 oktober 1933 een senti
menteel artikel aan de landarbeider Boeijink onder de
veelzeggende kop: "Nadat de landarbeider de vergis
singen van anderen honoreerde Dat zijn notabe
len!" Het artikel begon met een beschrijving van het
slachtoffer: "Boeijink, landarbeider-klompenmaker op
zijn afgelegen "plaatsje" vertelt van zijn ellende. Hij
ziet er uit als een oude man, met diepliggende ogen,
die rustig praat over zijn ervaringen met de autoritei
ten. Verbitterd is de trek om zijn mond, maar hij uit
geen verbitterde woorden. Een aangeboren bescha
ving spreekt uit zijn houding".
"Ik ben vijf en veertig jaar", zegt hij, "en in plaats van
het beter te hebben, zooals ik zeven jaar geleden
hoopte, zijn mijn vier kinderen, mijn vrouw en ik ge-
ruineerd. Waarom? Omdat dengenen, die mij helpen
zouden, mij in schulden hebben gestoken."
De schrijver plaatste kritische kanttekeningen bij de
wijze, waarop generaal Tonnet de strijd voor Boeijink
had gevoerd. Hij had "niets nagelaten en niemand
ontzien om den ondergang van Boeijink te voorko
men". Het had Boeijink niet geholpen, concludeerde
de schrijver van het artikel: "Nu eindigt ze (de zaak
Boeijink) met een oudgeworden man, die aan een af
gelegen weg uit zijn huis wordt gezet. Maar de notaris
heeft zijn geld terug." Ook andere landelijke linkse
bladen schreven verontwaardigd over het schrijnende
geval Boeijink.
Op 23 oktober 1933 werden Hendrik Jan Boeijink en
zijn gezin uit hun huurwoning aan de Schoneveldsdijk
gezet. De weg naar zijn huis was over een grote af
stand afgezet om ongewenst publiek op grote afstand
te houden. Alleen Tonnet werd toegelaten bij de ont
ruiming. Boeijink's huisraad werd op een vrachtwagen
geladen en naar een terrein achter het Barchemse
kerkhof gebracht. Familieleden en bekenden brach
ten de huisraad naar een opslag. Na een jarenlange
strijd was het gezin van Hendrik Jan Boeijink dakloos
geworden.
Een nieuw huis voor Boeijink
Nadat Boeijink met zijn gezin uit zijn huis was gezet,
bleef het ogenschijnlijk een poos rustig. De naam
"Boeijink" verscheen niet meer dagelijks in de krant,
maar de strijd van generaal Tonnet en anderen ging
door. Kennelijk groeide het de strijdbare generaal
boven het hoofd, want in maart 1934 werd hij op
W.L. van Welderen baron Rengers was burgemeester van Laren
(G) ten tijde van de affaire Boeijink. Foto: Hist. Gen. Lochem Laren
Barchem.
Als 4000 lezers van „De Telegraaf" één gulden geven heeft hij het weer!
Zo zag de tekenaar het afscheid van Boeijink van zijn boerderijtje,
in De Telegraaf van 5 april 1934. Bron: Delpher.
