Ook in de periode van de Tweede
Wereldoorlog behaalde de club
verschillende successen, maar
het werd wel steeds moeilijker,
zeker toen in september 1944 ook
in Lochem het verenigingsleven
in elkaar stortte. Voetbal in oor
logstijd vond plaats met allerlei
belemmeringen als gevolg van
Duitse maatregelen, zoals spertij
den, deportaties naar Duitsland,
onderduiken, e.d.
In 1944 waren op initiatief van de
andere Lochemse club De Koolha
zen pogingen in het werk gesteld
om te komen tot één voetbalver
eniging voor Lochem. Blauw-Wit
besloot uiteindelijk toch zelfstan
dig te blijven. Die zelfstandigheid
zou duren tot 1962.
Na de Tweede Wereldoorlog
nam de populariteit van het
voetbalspel steeds verder toe.
Ook Blauw-Wit bloeide binnen
afzienbare tijd weer op. In juli 1953 kwam er een nieuw bestuur, dat zich zou handhaven met uitzondering van
enkele tussentijdse functiewijzigingen tot 1962. In dat jaar kwam de fusie tot stand met de voetbalvereniging
KDC (Koolhazen Dochteren Combinatie) onder de naam van Sportclub Lochem. Van 1962 tot 1974 was de heer
Reijnders voorzitter van de nieuwe fusieclub. Van beroep was Reijnders groepscommandant van de Rijkspolitie.
De voorlopers van Sportclub Lochem van 1918 tot 1962
De Koolhazen, Dochteren en Blauw-Wit. Dat zijn de drie voetbalverenigingen waaruit Sportclub Lochem is ont
staan. In deze paragraaf duiken we kort in de geschiedenis van de Koolhazen en Dochteren.
In 1922 kreeg Blauw-Wit er een geduchte Lochemse concurrent bij. Op 6 augustus van dat jaar besloot een
groep vrienden een nieuwe voetbalclub op te richten. Het is mogelijk dat sommige liefhebbers aanstoot namen
aan de nogal arrogante instelling van sommige Blauw-Witters die, zo werd algemeen geredeneerd, sterk hecht
ten aan tradities. Men wilde een vereniging zonder exclusiviteit die de massa aansprak.
De nieuwe vereniging ging zich Excelsior noemen. Twee van de oprichters, die ook later een belangrijke rol heb
ben gespeeld, waren D.J. Reussink, toen voorzitter, en J.H. Bouwhuis, die jarenlang penningmeester is geweest.
Excelsior wordt Koolhazen
Enthousiast ging Excelsior van start. Maar het jaar daarop, in het seizoen 1923 - 1924, maakte de Geldersche
Voetbalbond (GVB) bezwaar tegen de benaming Excelsior. Er waren namelijk meerdere clubs die dezelfde naam
droegen en dit zorgde in de ogen van de bond voor verwarring.
Toen werd Excelsior herdoopt in Koolhazen. Een toepasselijke naam, omdat Lochemmers zoals bekend vaak
Hooiplukkers en Koolhazen worden genoemd. Over verwarrend gesproken: er was in 1905 ook al eens een club
opgericht die Excelsior heette. Die naam werd in 1914 gewijzigd in simpelweg "Lochem". Twee jaar later ging
deze vereniging ter ziele.
De kleuren van de Koolhazen waren geel-blauw. In het seizoen 1924-1925 werd het kampioenschap behaald,
met de overstap naar de tweede klasse tot gevolg. Vijf jaar later werd zelfs de eerste klasse bereikt. Niet slecht
voor zo'n jonge vereniging. In 1935 werd het 12,5- jarig bestaan gevierd. In dat jubileumjaar speelde Koolhazen
met drie elftallen in competities van de GVB. Opmerkelijk gegeven was dat de genoemde oprichters Bouw
huis en Reussink nog altijd ook als speler actief waren. Sterker nog: ze golden als de sterspelers van het team.
Bouwhuis was tevens aanvoerder. Beiden werden in 1937, tijdens de viering van het 15-jarig bestaan uitgebreid
gehuldigd.
Blauw Wit (Jaartal onbekend)
v.l.n.r. achterste rij: J.Stern, H.Betuwe, A.Dieperink, W.Stern
middenste rij: W.Volkers, J.v.Oene, E.v.Oene
voorste rij: C.v.Aanholt, A.Leusssink, J.Immink, J.Hofmeijer
