QSS;
zijn ouders. Johan is, net als zijn zus en broer, kin
derloos gestorven. Johan werd evenals zijn broer en
ouders in Laren begraven.
Oepke Noordmans heeft veel gepubliceerd. Zijn pen
nenvruchten zijn bijeengebracht in tien delen (in elf
banden) Verzamelde Werken. Johan heeft dit werk in
2006 aangeboden aan de gemeentes waar ds. Noord
mans predikant is geweest.
mM0J$
Het samenstellen van de verzamelde werken was
een wetenschappelijk programmaonderdeel van de
Theologische Hogeschool Universiteit van de Ge
reformeerde Kerken te Kampen en de Theologische
Faculteit van de Universiteit Utrecht. Het eerste deel
kwam in 1978 uit, het tiende in 2004. De presenta
tie van dat laatste deel vond op 27 mei 2004 plaats
in de aula van de Theologische Universiteit aan de
Oudestraat te Kampen. Bij die gelegenheid overhan
digde prof. dr. O.J. de Jong het eerste exemplaar aan
Johan Noordmans.
Wie was Oepke Noordmans?
Hetgeen ik over Noordmans heb gelezen is beperkt.
Bij de beantwoording van de vraag: 'Wie was deze
dorpspredikant en theoloog? ontstaat bij mij het
volgende beeld. Het Friese jongetje Oepke was zeer
getalenteerd: begaafd en fijn besnaard, op het gym
nasium een goede leerling. Zijn propedeuse en kandi
daats theologie haalde hij cum laude. Zijn gevoel voor
taal was uitzonderlijk: beeldend en literair. Hij had een
onafhankelijke geest, die zich goed kon verweren. Hij
was zeer bedreven in het voeren van de pen.
In zijn 'Dankrede' na zijn erepromotie bepaalde
Noordmans zijn gehoor bij 'de huiskerk' van zijn jeugd:
'Ikzou graag nog iets zeggen van meer elementaire din
gen, over sfeer en stemmen. Over de schoot der vroom
heid, de kerk, waarin ook mijn theologie is ingebed. Niet
allereerst aan het kerkelijk instituut denk ik nu, maar aan
de kerk als moeder. Ik denk aan de sfeer en de stemmen,
zoals die openbaar worden in de huiskerk en de groep.
De Schrift leerde ik kennen 'met levende stem'. De mys
tieke tonen van psalmen en gezangen streken over het
bewogen leven. Het gebed was geen formulier maar
gemoduleerd, zoals de Geest gaf uit te spreken'.
'Mijn doctoraal sloeg ik over. Ik verzoek de jongeren hier
aan geen voorbeeld te nemen. Het is niet de kortste weg
om na het doctoraal te promoveren. Toen ik in mijn vierde
academische jaar naast de stof voor het kerkelijk examen
de godsdienst van Israël en de dogmen geschiedenis be
studeerde, stelde ik mij voor in de pastorie de ethiek door
te nemen. Maar gezellige collega's, het edele schaakspel en
meerstemmige muziek brachten mij voorlopig daarvan af.
Ik liet niet de studie, maar wel de handboekstudie varen en
wendde mij tot de grote wereldlijke en kerkelijke schrijvers.'
Noordmans had ook een schaduwzijde. Hij had te
kampen met idiosyncrasie (aangeboren overgevoe
ligheid) en bacillenvrees. Mogelijk heeft dat ertoe bij
gedragen, dat hij in zijn studententijd overspannen is
geraakt. Kennelijk heeft hij leren leven met deze 'in
nerlijke beperkingen', door structuur aan te brengen
in zijn leven en zich daar stipt aan te houden. Hetgeen
er mogelijk toe bijdroeg dat hij stug, lastig en ontoe
gankelijk overkwam. Al dan niet in combinatie met
deze 'innerlijke beperkingen' stuitte hij ook op 'uiter
lijke beperkingen' in de loop van zijn leven. ik noem
de perikelen in Suameer. Het verlies van een zoon.
vMiH
Lt.
Johan Noordmans en prof. dr. O.J. de Jong
