Barchem
In 1925 kwamen het echtpaar weer 'onze'
richting op. Ze lieten in Barchem vlak bij
de uitspanning De Dolle Hoed een land
huis bouwen, ontworpen door de archi
tecten G.J. Postel en A.J. Jansen. Het werd
een modern groot huis, dat van alle ge
makken was voorzien, met ruime kamers
en veranda's en balkons aan alle zijden.
Het kreeg de naam Het Onland, genoemd
naar het gebied waarin het lag. Het lag
geheel verscholen tussen de bomen.
Een jaar later kocht het echtpaar het
noodlijdende hotel De Dolle Hoed met de
bedoeling het met tuin en overtuin aan
de vereniging Pro Senectute ('voor de ouderdom') te
schenken. Het moest een verzorgingshuis voor ou
deren worden. De vereniging kreeg van het echtpaar
ook nog een behoorlijk bedrag om het huis te kunnen
laten verbouwen en de eerstkomende jaren te kun
nen bekostigen.
Maar ook in Barchem bleef het echtpaar weer niet
lang wonen. Het huis was wel erg groot en Pieter
Leendert van der Harst was heel vaak afwezig. Zijn
vrouw zat dan alleen in het grote huis, dat behoorlijk
afgelegen lag van de bewoonde wereld.
Hij had in 1926 zijn actieve loopbaan als arts welis
waar beëindigd, maar was toch nog steeds veelvuldig
op pad.
Hij had echter na 1926 ook zijn werk als homeopa
thisch arts nog niet vaarwel gezegd. Dat blijkt wel
uit het feit, dat de grootvader van mijn vrouw hem in
1927 nog als patiënt thuis heeft bezocht, toen bleek,
dat de reguliere artsen hem niet meer konden helpen.
Van der Harst was voor hem de laatste strohalm, zo
blijkt uit een overgebleven brief. Van der Harst ont
ving dus toen nog patiënten aan huis in Barchem. Hij
zal daarnaast echter vaak onderweg zijn geweest in
verband met functies verband houdend met en lezin
gen over homeopathie, waar hij zo'n groot voorstan
der van was, of voor het Groene Kruis, welke organisa
tie hij zo'n warm hart toedroeg.
In 1929 schonk het echtpaar het Groene Kruis in Drie
bergen een herstellingsoord, waar vrouwen en meis
jes, die overwerkt waren, of verzwakt na een acute
ziekte, een aangenaam verblijf werd geboden door
het doen van een rustkuur. Het kreeg de wat vreemde
naam De Harst Hulst.
Scheveningen - Menton
In 1931, het jaar dat dr. Van der Harst zijn 40-jarig arts
jubileum vierde, verhuisde het echtpaar alweer. Nu
naar Scheveningen, waar ze aan de Nieuwe Duinweg
een prachtig nieuw huis betrokken. Maar dat was ook
weer niet voor lang, want in 1933 vertrokken ze naar
Menton-Garavan aan de Franse Rivièra. Waarschijnlijk
vanwege hun gezondheid.
Op 6 december 1936 stierf Pieter Leendert van der
Harst; echter niet in Frankrijk, maar in het ziekenhuis
in Arnhem, 71 jaar oud. Hij werd in Den Haag begra
ven.
Clara Elisabeth van der Harst-Janssen overleefde hem
nog veertien jaar. Ze bleef waarschijnlijk in Menton
wonen. Maar ook zij overleed in 1950 in Nederland, in
Den Haag, op 74-jarige leeftijd.
Taco Hajo en Henriëtte Cornelia van den Honert
Zij waren de beide kinderen van Derk Jacob van den
Honert en Clara Elisabeth Janssen. Zij bleven, zoals
vermeld, na de scheiding van hun ouders bij hun
moeder. Of zij nadien nog contact met hun vader heb
ben gehad, is niet bekend. Bij hun komst in Almen in
1905 was Henriëtte Cornelia 8 en Taco Hajo 6 jaar oud.
Bij de scheiding van hun ouders in 1911 waren ze 14
en 12 jaar en bij het tweede huwelijk van hun moe
der in 1917 20 en 18 jaar oud. Ze schijnen een goede
bij LiOchem
De Dolle Hoed.
Hotel „De dolle hoed" to Lochom, hot geschenk van dr. Van der Harst
aan de verecniging „Pro Senectute".
