Witte Wieven en Elfen
Fluisteringen uit de andere wereld.
Op donderdag 15 oktober j.l. organiseerde het Historisch Genootschap Lochem Laren Barchem een lezing
over het onderwerp "Witte Wieven en Elfen. Fluisteringen uit een andere wereld". De lezing werd (zeer toe
passelijk) gehouden op de Heksenlaak in Barchem. Iets na acht uur begroette vice-voorzitter Erik Kruiderink
van het H.G. 54 belangstellenden. Hij heette iedereen welkom en introduceerde de spreker van deze avond
Ruud Borman. Borman is archeoloog en historicus. De eerste kennis over Witte Wieven werd hem bijge
bracht door zijn grootouders, die woonden in het gebied tussen Colmschate en Epse. Het onderwerp heeft
hem nooit meer los gelaten.
In Nederland komen Witte Wieven alleen voor in het oosten van het land. Zo zijn de Witte Wieven Kolk in
Hummelo, de Bijvanck in Montferland en de Witte Wieven Koele op de Kalenberg in Barchem zeer bekend.
Met behulp van een serie fraaie dia's schiep Borman de geheimzinnige sfeer, die rond de Witte Wieven hangt.
Ook in Wales, Schotland en vooral Ierland zijn veel verhalen over de Elfen, zoals ze daar genoemd worden,
bekend. Opvallend is, dat die verhalen vaak raakvlakken hebben met de verhalen die in het oosten van Ne
derland de ronde doen.
De spreker vertelde dat vroeger, wanneer het donker werd, de deuren werden gesloten waardoor de Witte
Wieven werden buiten gesloten. Dan werden rond het haardvuur de verhalen verteld over de Witte Wieven.
Die verhalen kenden drie hoofdonderwerpen met ontelbare variaties
1. Boeren, die Witte Wieven uitdaagden.
2. Ontvoeringen, gepleegd door Witte Wieven
3. Open grafheuvels, waar men binnen kon gaan, soms op uitnodiging van de Witte Wieven en
soms zonder uitnodiging.
Ruud Borman bezorgde ons een avond waar we veel te horen kregen over Witte Wieven en Elfen. Toen we,
na afloop de Heksenlaak verlieten, was het echt Witte Wieven weer. Motregen en mistflarden. Onze gedach
ten waren nog vol van Witte Wieven en grafheuvels, van Kelten, King Arthur, Stonehenge en de Graal.
Is het dan vreemd, dat we meenden iets wits te zien bewegen in het weiland naast De Heksenlaak? Op weg
naar Zwiep zag ik, ter hoogte van de voormalige bakkerij van Postel plotseling uit mijn ooghoeken een Wit
Wief. Ze zat op een bezemsteel. Ik weet het zeker. Iets verder aan de linkerkant meende ik op de helling van
de Kalenberg er nog twee te zien. Dat weet ik echter niet helemaal zeker. Toen we verder reden richting Lo
chem verdween het mystieke. We kwamen veilig thuis, waar we nog even nagepraat hebben over een mooie
avond in een bijzondere atmosfeer.
Hans Eisink
Foto: Herman Postel.
