gen. Sic transit Gloria Reeds vele dagen staan of
liggen ze in de open lucht. Vijf grafkruizen staan er bij
een bosje aan de weg.
In Barchem is het bekende Hotel „Bosch" afgebrand,
dat door de Duitsers is aangestoken. Hier waren de
Tommies reeds op zaterdag 31 Maart 1945. 's Mor
gens om half negen werd het vuur geopend en om
streeks tien uur was Barchem bevrijd. Gelukkig zijn er
geen slachtoffers te betreuren.
Aan de weg van Barchem naar Ruurlo ook vele afge
brande boerderijen en woningen. Fietsen is hier haast
onmogelijk, zo is de weg stuk gereden.
Steeds komen er nog colonnes van honderden auto's
langs. Overal liggen verbrande Duitse auto's langs
de berm en enige Amerikaanse tanks. Bij een uitge
brande Duitse munitie-auto staan drie kruizen met
helmen erop. Even voor Ruurlo nog zes kruizen in de
berm van de weg.
Terug van dit „uitstapje", staat er in Lochem een groep
mensen op de straat. Enige gravers, met baarden van
respectabele lengte, zijn weer teruggekeerd vanuit
Laren.
Na aankomst in Laren zijn ze door de „kanariepietjes"
aan hun lot overgelaten, waarna ze zelf een goed
heenkomen zochten. Na onderdak bij verschillende
boeren gevonden te hebben, kwamen ze verschei
dene dagen in de vuurlinie te zitten. Druppelsgewijze
keren ze nu weer naar huis terug.
Vele Lochemers transporteren hun „ondergedoken"
radio's, fietsen en dergelijke van elders weer naar
huis.
Zaterdag 7 April 1945
We beginner weer een beetje op ons verhaal te
komen. Men is door en door moe van alle doorge
stane emoties en de vele slapeloze nachten. Tegen
de middag komen er mensen uit Warnsveld hierheen
gevlucht. Het is daar niet meer uit te houden vanwe
ge het artillerievuur. Er wordt hevig gevochten voor
Zutphen. Hun huis is stukgeschoten. Er zijn reeds elf
burgers gesneuveld.
In Zutphen zijn tien politieke gevangenen op de IJs-
selkade door de Duitsers gefusilleerd. En hun lijken
zijn in de IJssel gegooid.
In het westen van het land heerst hongersnood. Men
krijgt daar nog 400 gram brood en een pond aardap
pels per persoon en per week
Zondag 8 April 1945
Vandaag nemen we eens een kijkje op de Armhoede.
Over een noodbrug komen we bij het vernielde
station. In de Kanaaldijk hadden de Duitsers zich
overal ingegraven. In een gat staat ironisch nog een
clubfauteuil. Hopen haver en rogge liggen hier overal
verspreid. De Duitsers gebruikten dit om op te slapen.
Overal hetzelfde beeld van verbrande boerderijen.
Donderdagnacht zijn hier de Duitsers pas vertrokken.
Bij vele boerderijen hebben ze alle spek, worst en de
gehele weck meegenomen.
Vrijdagavond 4 Mei 1945
Er gaan geruchten, dat het spoedig vrede wordt. Het
is druk op straat. Alles verdringt zich om de laatste
nieuwsbulletins te lezen. De spanning bereikt haar
hoogtepunt als tegen half tien een bulletin verschijnt
met de mededeling, dat de Duitse troepen in de ves
ting Holland, Denemarken, West-Duitsland, de Friese
landen en Helgoland onvoorwaardelijk gecapituleerd
hebben.
Holland is dus vrij. De dag, waarnaar we vijf jaar lang
gesmacht hebben, is aangebroken. De vrede is er
voor Holland. Geen angst meer voor vliegmachines,
bommen en V--1's. Men kan weer rustig slapen. Na vijf
jaar Naziterreur weer vrij denken en doen. Duizenden
gedachten komen in de mens op. Het is een te groot
geluk om ineens te beseffen. Een warm en dankbaar
gevoel stijgt in ons op VREDE.
Zaterdagmorgen 8 uur, 5 Mei 1945
Honderden verdringen zich op de Markt om radio
Oranje bij Langeler te horen. De straten zijn een zee
van vlaggen. De radio bevestigt opnieuw het heu
gelijke nieuws. Het is doodstil onder de massa luis
teraars. Dan wordt het Wilhelmus gespeeld en allen
ontbloten het hoofd. Velen zijn hun ontroering niet
meer meester en laten hun tranen de vrije loop. Het is
een ontroerend en groots ogenblik.
Dan breekt de feestvreugde los. s' Avonds zijn er
openluchtbals en gekostumeerde optochten in alle
Duits soldatengraf.
Het viaduct dat door de bezetters opgeblazen werd.
Lochem
Kruising Tram - Barchemsche Weg