digden verschillende maatschappelijke en sociale in
stellingen (middenstand, onderwijs, landbouw). Het
gezelschap reisde met eigen vervoer via de doorlaat
post Helmsted. Daar moest iedereen tegelijk zijn,
omdat er met een groepspas werd gereisd. De be
doeling van burgemeester van Tuyll van Serooskerken
was om echt een uitwisseling tot stand te brengen
tussen Ballenstedt, Billerbeck en Lochem, maar die
opzet werd zowel van Oost- als van West-Duitse
zijde getraineerd. Het kwam uiteindelijk zover dat een
kleine delegatie uit Ballenstedt naar Lochem kwam.
Van uit Lochem zijn meerdere malen delegaties of
individuele personen naar Ballenstedt gereisd. Zelf
ben ik in 1969 eenmaal met zo'n delegatie mee-
geweest, omdat er toch eens een keer over geschre
ven moest worden. Dat was geen vrijblijvende op
dracht, want deze hele uitwisselingspoging moest zo
mooi mogelijk voorgesteld worden en Oost-Duitse
functionarissen mochten er vooral geen aanstoot aan
kunnen nemen. Voor zover mij bekend zijn nooit
mensen vanuit Billerbeck bij hun oosterburen op be
zoek geweest. Als Lochemse delegatie werd je in en
rond Ballenstedt overal rondgeleid met altijd iemand
van de Stasi in de buurt. En dan liet men alleen de
mooie dingen zien. Coöperatieve boerderijen bijvoor
beeld, zoals men ze daar noemde, kindercrêches,
want de vrouwen moesten werken en dat zag je dan
ook overal, zelfs op straat als stratenveegster. We
logeerden in een hotel, waarvan de verwarming met
bruinkool werd gestookt. Men was royaal met het
schenken van drank en de maaltijden waren over
vloedig, vooral wat het vlees betrof. Men wilde vóór
alles laten zien dat het zo slecht niet was in Oost-
Duitsland, maar tijdens individuele gesprekken in een
vertrouwde omgeving hoorde je wel anders. In de
GOC is er een hele pagina aan gewijd, maar of dat
veel indruk heeft gemaakt, betwijfel ik. De tijd (1969)
was nog niet rijp voor een dergelijk partnerschap,
zeker niet in Oost- en West-Duitsland. Het verhaal
gaat zelfs dat de burgemeester van Ballenstedt na
zijn bezoek aan Lochem ontslagen is. De uitwisse
ling, ook met Billerbeck, is na verloop van tijd zachtjes
aan doodgebloed.
Raadslid
Onder burgemeester van Tuyll van Serooskerken ben
ik een paar jaar raadslid geweest. Ik stond als zesde
of zevende op de lijst van de PvdA. Er bedankte ie
mand als raadslid en toen was ik aan de beurt. Er
volgde overleg en met instemming van Nico Scheen
die de raadsverslagen voor zijn rekening nam, en de
hoofdredactie in Deventer, kwam ik in de raad. Uit
die periode tot aan de samenvoeging van Lochem en
Laren in 1971 herinner ik me een klein conflict met
Van Tuyll. Die kwam met een plan om de Grote Markt
bij de kerk af te sluiten. Opzij van de Gudulakerk
stond vroeger nog een huis, daar waar nu de straat
is. Ook aan de zijde van het Klepperhuuske schijnt er
een uitbouw te zijn geweest, zodat de Markt daar
afgesloten was. Burgemeester van Tuyll opperde het
idee om die situatie te herstellen. Er kwam een plan-
netje op tafel dat in een commissievergadering werd
besproken. Iedereen keek ernaar, maar onthield zich
van een definitief oordeel. De burgemeester leidde
daaruit af dat men het er in grote lijnen mee eens was
en rekende daarbij vooral op de steun van de PvdA,
die ook zijn partij was. Na uitvoerig fractie-overleg
en het raadplegen van de achterban waren we als
partij echter absoluut tegen. We wilden de openheid
aan die kant van de kerk handhaven. Als woordvoer
der van dit standpunt kreeg ik achteraf het verwijt,
dat we tijdens de commissievergadering onze instem
ming met het plan hadden betuigd. Dat was echter
een misvatting. We hadden alleen maar gekeken en
geluisterd en verder niets gezegd.
Jubileum
Hetjaar 1970 was ook hetjaar van mijn 25-jarig jubi
leum. Het werd op 12 november gevierd in hotel Hoog
Langen, dat inmiddels afgebroken is en vervangen
door appartementen met een restaurant. Van dat jubi
leum bestaat een receptie- en fotoboek. Directeur v.d.
Beld van Kluwers Courantenbedrijf bood een medaille
aan van de Maatschappij voor Handel en Nijverheid.
Nico Scheen hield een leuke toespraak. Het gemeen
tebestuur van Lochem was vertegenwoordigd en de
dominee, de pastoor en de watergraaf waren aanwe
zig, plus een heleboel collega's. We wisten eigenlijk
niet goed wat ons overkwam en Grade had het wat
moeilijk met de bloemen die haar werden overhan
digd. Niettemin een leuk feestje dat besloten werd
met een etentje, waarbij ook Herman en Griet Lange-
veld en Wiesje aanwezig waren.Op de krant was het
overigens niet altijd even leuk. Ik heb al vermeld dat
ook de abonnees niet altijd tevreden waren, omdat ze
vonden dat het plaatselijk nieuws, met name van
Lochem, te weinig aandacht kreeg. Organisatorisch
klopte het ook lang niet altijd. Er werden ondanks
onze aanwijzingen door middel van borderellen en
zelfs ingetekende pagina' s door de eindredactie in
Deventer nogal wat fouten gemaakt. Soms kreeg je
de indruk dat men daar de kaart van de Achterhoek
niet goed kende en bijvoorbeeld niet of nauwelijks
wist waar Geesteren, Gelselaar, Haarlo en Rekken
lagen en tot welke gemeenten die dorpen behoorden.
Dit tot grote ergernis van Nico en mij. Hierbij kwam
dat Nico, die voorheen altijd nauw bij de opmaak van
de GOC als nieuwsblad te maken had gehad, nu nau
welijks greep op de situatie had. Leuk was het voor
hem in ieder geval niet meer. Zelf had ik minder moeite
met de situatie, al ergerde het me bijvoorbeeld wel
dat de toenmalige hoofdredacteur, de heer
Kraayenzang ons als nieuwsbladjournalisten nauwe
lijks voor vol aanzag. Dat werd anders en beter toen
drs. Dick van der Moer tot hoofdredacteur werd
benoemd, of eigenlijk gekozen. Want hij aanvaardde
die functie pas nadat de meerderheid van de hele KCB-
redactie zijn voorkeur voor hem had uitgesproken.
We hadden op de Lochemse redactie intussen al wel
versterking gekregen, maar van der Moer voerde nog
meer veranderingen door, mede omdat hij vond dat
Nico Scheen onvoldoende leiding gaf. Nico werd
25
Land van Lochem 2009 nr. 2
